Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Qupperneq 14

GLERÐLASTUR
Eftir Hans Georg Albrecht.
Það má heita ótrúlegt, að ná-
kvæmustu og flóknustu áhöld og
hlutir úr gleri, skuli vera búnir
til svo að segja án allra verk-
færa. Á vorum dögum vinna vél-
ar nálega öll verk, en það hefir
ekki enn tekist, að smíða vél, er
búið geti til nema mjög fáa og
einfalda hluti úr gleri. Þetta
munu fáir vita, Flestir halda, að
þessi iðnaður muni vera rekinn
með vélum, eins og annar iðn-
aður nú á dögum.
Einfaldir hlutir úr gleri, t. d.
flöskur, vatnsglös og annað slíkt
er blásið úr bráðnu gleri, við
bræðsluofninn sjálfan. — Er þá
pípu stungið í nokkuð af bráðnu
gleri og það blásið. En allir marg
brotnari glerhlutir eru blásnir við
gasloga, og eru notuð glerrör og
glerstengur, sem koma frá
bræðsluofnunum. Rörin eru 1—2
mm. á þykkt og 4—30 mm. á
vídd. Stengurnar eru 2—5 mm.
að gildleika. Gaslog, sem annað-
hvort er blásið með lóðpípu eða
á annan hátt látið æsast af súr-
efni, er haft til þess að hita gler-
ið og lina það á þeim stöðuni)
sem þarf, til þess að gefa því Þa
mynd, sem það á að fá. — Gler-
blásarinn vinnur svo að segJa
með höndunum einum, án allra
verkfæra. Glerið leiðir hitana
svo illa, að hægt er að halda a
því sjálfu mjög nærri þeim staðf
sem hitaður er.
Á myndinni sést glerblásarn
sem er við starf sitt. Hann situr
við borð, og er gaslampinn fyrir
framan hann. Á borðinu lig£ja
glerrör og stengur, sem hann er
að vinna úr. Hann er að vinfla
að mjög flóknu vísindalegu ver!i
færi, og má sjá það á borðinu vl
hlið hans, en í svipinn er hai111
að blása út kúlu á glerröri. HalU|
tekur glerrör, hitar það á einu
stað og klípur það svo sundu