Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Qupperneq 75

Stefnir]
Stjórnarfarið.
265*
Þá er hún 3kki ljót myndin.
sem hann hefir eftir skilið í Dan-
mörku frá Iielga Tómassonar
málinu, ofurlítill angi af stjórn-
arfarinu hérna heima. Stauning
forsætisráðherra Dana, lætur
hafa sig út í þetta í svip, en vill
síðan helzt koma sér út úr mál-
inu, og er honum vorkunn, þó að
hann vilji ekki bera syndir þeirra
hérna.
Það er ekki skömm að því
heldur, að hafa erlendan blaða-
snáp hér á nokkurskonar leigu
til þess að segja út um heim, það
sem mest gat orðið til vansa
landinu. Og svo Sigfús frá Höfn-
um meðal Vestur-lslendinga,
meðan hann var að vinna til mat-
arins!
Meðal allra siðaðra þjóða þyk-
það nauðsyn mikil, ekki sízt
vegna annara þjóða, að ráðherr-
ar tali yfirleitt mjög varlega, að
ttiinnsta kosti, þegar þeir mæla
frá stólnum sínum í þinginu, þeg-
ar þeir tala í embættisnafni og
láta taka eftir sér. Það sem ráð-
herrarnir mæla þannig, berst óð-
ara til annara þjóða, ef það er
bess eðlis, að aðrar þjóðir láti
sie varða um það, því að þeir
h&fa umboðsmenn sína og frétta-
^enn úti um allt, eins og eðlilegt
er> —■ 1 þessu efni hefir aldrei
nokkur ráðherra farið jafn gapa-
lega eins og einn af Framsóknar-
ráðherrunum. Hann hefir hvað
eftir annað talað þannigfrá ræðu-
stóli, að varða ætti refsing fyr-
ir mann í hans stöðu.
Þessi dæmi eru svo mörg, að-
ekki er hægt að gera annað en
grípa ofan í. Menn eru varla-
búnir að gleyma ummælum hans
og hamagangi út af olíudunkum
Shellfélagsins við Skerjafjörð. —
Gaf hann fullkomlega í skyn,
að bak við það fyrirtæki mundi
standa stórveldi (England?) sem
ætlaði sér að nota dunkana í ó-
friði. Það gerði ekkert til, þó að
enska stjórnin væri hvergi riðin
við þetta félag (aftur á móti er
hún riðin við B. P., sem líka á
hér dunka, en ekkert er um get-
ið), þó að það væri eign manna
úr mörgum þjóðlöndum, þó að-
,dunkarnir mundu varla duga
einu stórskipi nema stutta stund,
og þó að þeir séu settir þar, sem
ekkert stórt herskip mundi fljóta
að! Eins og áður hefir verið
minnst á, hafði þessi ráðherra-
einhvem veginn bitið sig í það,
að þetta félag væri óalandi og ó-
ferjandi, og þá var að svala sér
á því, hvað sem sæmd og gagni
landsins leið. —
Einkennilega mun það líta út