Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.06.1931, Qupperneq 77

;Stefnir]
Stjórnarfarið.
267
Ekkert getur hér hlíft annað
en alveg bjargföst sannfæring
valdhafa stórþjóðanna, að hér sé
farið eftir ýtrustu réttlætiskröf-
um. Lögin sé látin ganga jafnt
yfir alla, skipaherrarnir á varð-
skipunum séu menn, sem treysta
megi, og dómstólarnir séu óbrigð
ulir. Allt hefir verið gert til þess
að treysta þessar stoðir eftir
frekustu föngum, og það hefir
dugað. — Glæpsamlegt mætti
það teljast, ef íslendingur legði
nokkurt orð í belg, sem vakið
gæti vantraust á þessum stofn-
unum okkar, en hitt ætti ekki að
þurfa að nefna, að ráðherrarnir
forðaðist það.
En ekki þarf lengi að leita, til
þess að finna, að einmitt hér, í
þessu viðkvæmasta máli,, hefir
ajálfur yfirmaður íslenzku land-
helgisgæzlunnar komið þannig
ffam, að ótrúlegt myndi þykja,
ef ekki væri öllum ljóst og kunn-
ugt. Hann segir hvað eftir ann-
fð, að varðskipin íslenzku hlífi
^slenzkum sökudólgum, láti sér
^mgja, að reka þá úr landhelgi
°g annað þess háttar. Hann seg-
lr> að íslenzkur embættismaður
«efi ranga skýrslu, til þess að
hlífa sekum botnvörpungi. Og
hvað viðvíkur svo vernd dómstól-
^nna, þá þekkja allir orðbragð
þessa ráðherra um Hæstarétt, og
staðfestir hann álit sitt á honum
með því að gefa upp sakir ensk-
um sökudólg (Tervani), sem svo
stóð á um, að hann var að veið-
um nær landi en annar togari,
sem hæstiréttur hafði dæmt sek-
an. — Fyrst er því þröngvað
kosti erlendra togara, og síðan
er réttur þeirra fyrir borð bor-
inn af dómstólum!
Þetta er sannarlega ábyrgðar-
snautt tal af ráðherra!
I þessum svifum kemur blað
eitt af Tímanum með grein eftir
dómsmálaráðherrann, sem tekur
fram öllu, sem hægt er að hugsa
sér, að ráðherra geri. Greinin er
„vörn“ út af því, að skýrslunum
um ríkisskuldirnar ber ekki sam-
an, eins og hér að framan er
skýrt frá. Um þetta segir ráð-
herrann (undirskrifað J. J.) m.
a.: „Eg vissi persónulega, að Jón
Þorl. hafði falsað landsreikning-
ana með því að fella niður lán-
tökur sínar. En mér kom ekki til
hugar, að fara að Ijósta því upp
erlendis". Og síðar: „Eg hafði
sjálfur oft og harðlega átalið í-
haldsmenn, hér heima, út af því,
að þeir skyldu viljandi falsa
landsreikinginn, til að leyna lán-
um, sem þeir höfðu tekið. En
mér kom ekki til hugar, að fara