Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Síða 74

64
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
hverfi austur af Hiroshinia. Hann festi strax kaup á honum, fluttist
þangað og negldi þar upp spjald, sem á var ritað á ensku til heiðurs
sigurvegurunum:
M. F U J I I, M. d.
MEDICAL & VENEREAL
Hann hafði nú náð sér fyllilega og fékk brátt mikið að gera. Hann
hafði mikla ánægju af því að fá heimsóknir setuliðsmanna, sem
hann veitti óspart viský og æfði sig að tala við á enska tungu.
Dr. Sasaki skar í fót ungfrú Sasaki með staðdeyfingu 23. október.
ígerðin var nú búin að vera í fætinum á elleftu viku. Næstu daga
rann svo mikill gröftur úr sárinu, að hann varð að skipta á því
kvölds og morgna. Viku seinna kvartaði hún um mikla verki, svo
að hann skar aftur í fótinn. í þriðja sinn skar hann i fótinn 9.
nóvember og stækkaði opið aftur þann 26. Allan þennan tíma varð
ungfrú Sasaki meira og meira máttfarin og vondaufari. Dag nokk-
urn kom ungi maðurinn, sem léði henni þýðingu Maupassants í
Hatsukaichi. að heimsækja hana. Hann kvaðst vera að fara til
Kyushu, en sig langaði til að líta inn til hennar, er hann kæmi það-
an aftur. Henni var alveg sama. Fóturinn hafði alltaf verið svo
bólginn og kvalirnar svo miklar, að læknirinn hafði ekki einu sinni
gert tilraun til þess að fella saman brotin, og þó að röntgenmynd,
tekin í nóvember, sýndi, að beinin væru farin að gróa, gat hún séð
það undir ábreiðunni, að vinstri fóturinn var næstum þremur þuml-
ungum styttri en sá hægri og að hann var að snúast inn á við. Hún
hugsaði oft til mannsins, sem hún hafði verið trúlofuð. Einhver
sagði henni, að hann væri kominn heim. Hún furðaði sig á því,
hvað hann hefði frétt um ófarir hennar, sem héldi honum liurtu.
Faðir Kleinsorge var útskrifaður úr spítalanum í Tokio 19. des-
ember og fór þá í lest heim á leið. Á leiðinni, tveimur dögum
síðar, í Yokogawa, járnbraularstöð rétt hjá Hiroshima, steig dr.
Fujii upp í lestina. Þessir tveir menn hittust þarna í fyrsta skipti
frá því áður en sprengingin varð. Þeir sátu saman í lestinni. Dr.
Fujii kvaðst vera að fara á árlegan fund fjölskyldu sinnar á ártíð
föður síns. Þeir fóru að bera saman bækur sínar, og læknirinn