Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Síða 75

HIROSHIMA
65
sagði skemmtilega frá því, hvernig bústaðir þeir, sem hann hafði
valið sér, hefðu sokkið til botns í fljótunum hver af öðrum. Síðan
spurði hann um liðan föður Kleinsorges, og jesúítinn sagði honum
frá veru sinni á spítalanum. „Læknarnir sögðu mér að fara var-
lega,“ sagði hann. „Þeir mæltu svo fyrir, að ég yrði að halla mér
svo sem tvo tíma daglega upp úr hádeginu.“
Dr. Fujii sagði: „Það er erfitt að fara varlega í Hiroshima þessa
dagana. Þar virðist hver maður vera störfum hlaðinn.“
Eftir tilsÖGN herstjórnar bandamanna hafði nýrri borgarstjórn
verið komið á laggirnar, og var hún loks tekin til starfa í ráðhúsi
borgarinnar. Borgarar, sem búnir 'voru að ná sér eftir ýmis stig
geislaveikinnar, flykktust heim í þúsundatali — þann 1. nóvember
var íbúafjöldinn, sem að mestu leyti hafði hrúgazt saman í úthverf-
unum, þegar orðinn 137000, eða meira en þriðjungur af íbúafjöld-
anum, eins og hann var mestur meðan á stríðinu stóð — og stjórnin
kom af stað alls konar framkvæmda-áætlunum, svo að íbúarnir
gætu lekið til starfa að endurreisn borgarinnar. Hún réð menn
til þess að hreinsa göturnar, og aðra til þess að safna saman
járnarusli, sem var flokkað og staflað i fjallháa hauga fyrir framan
ráðhúsið. Sumir íhúanna, sem komnir voru aftur, unnu að því að
reisa sér sjálfum skýli og kofa og sáðu um leið vetrarhveiti i litla
íeiti hjá þeim, en auk þess annaðist borgin byggingu fjögur hundr-
uð einnar fjölskyldu „bragga“. Unnið var að viðgerðum — raf-
magnið var að komast í lag, sporvagnar voru byrjaðir að ganga,
og starfsmenn vatnsveitunnar framkvæmdu sjötíu þúsund viðgerðir
á vatnsleiðslu borgarinnar. Ráðstefna var haldin með leiðbeinanda
frá herstjórninni, ungum, áhugasömum liðsforingja, John D.
Montgomery frá Kalamazoo, er átti að skipuleggja endurreisn
borgarinnar. Hin eyðilagða borg hafði dafnað aðallega -— og þar
af leiðandi varð hún að skotspæni — vegna þess að hún hafði verið
ein allra mikilvægasta herstjórnarbækistöð og hernaðar-samgöngu-
miðstöð Japans, og hefði verið gerð að höfuðbækistöðvum, ef til
þess hefði komið, að innrás hefði verið gerð og Tokio fallið. Nú
voru þessar aðstæður ekki lengur fyrir hendi — ekkert hernaðar-
hákn yrði þar né samfara því fyrirtækjamergð, er gæti endurlífgað
5