Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Blaðsíða 66

176
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
antsoddaðir ránfuglagoggar væru að höggva eftir mergnum í beinum
hans og ætluðu að trylla af honum vitið.
Einn morgun þegar veðrið var eins og fólk segir að það eigi að vera
um jólin, kyrrt og fullt af friði fyrir þá sem búa við þjóðfélagslegt ör-
yggi og það féll snjór í stórum mjúkum flyksum líkt og í hugðnæmri
kvikmynd um það hvað allir eiga gott ef þeir hugsa nóg um guð þá
fannst honum allt í einu þessi snjór ....
.... staja úr himneskum veizlusölum þar sem jramliðið og prúðbúið
fyrirfóllc sem stóð á blístri aj himneslcri náð blés freyðandi kampavíns-
bólum framan í litla og jeita og sköllótta biskupa og dándimannlega
prófasta meðan þeir klipu í liuppana á blómlegum maddömum og neón-
lýstum bazarkellingum sem hvíuðu og hvissuðu og skríktu jesúsminn
og jahérna og allur skarinn skellti upp úr með rosalegum lilátrum það
hringlaði í postulínsdinglumdanglinu í lojtinu eins og jólalegum sleða-
bjöllum með konunglega aulalegt höfuðið af Lúðvíki Sextánda í miðju
að skvettast þar til og frá en himnabúsins húðarjálkar beinaberir með-
lijálparar sveltir og vesælir eins og krosshángamyndir frá þrettánduöld
sem gengu um salina með riddarakross fálkaorðunnar og skenktu lek-
ann langir og ísmeygilegir hneigðu sig svo djúpt að holdlausar höfuð-
kúpurnar skullu í góljið með holu viðarhljóði og sögðu með kalvínsk-
um strangleik Amen þá hlógu allir svo að gusan stóð út úr þeim og vín-
ið klára flóði út um allt fjalagólfið spegilfœgt undir víðum pilsum
kvennanna lak síðan út í himinhvolfið fyrir utan og varð að snjó dreif
svo hœgt og Ijúflega niður yfir ríka stéttarbrœður inni í hlýjum og
björtum húsum á jörðunni bar dœmalausan jólafriðinn inn um tvö-
falda gluggana á lokuðum stássstofum þar sem englabörn horfðu út og
sögðu: hvenœr kemur jólasveinninn mamma? eða leið niður gegnum
kyrrt og tœrt loftið eins og requiem fyrir þá sem liggja dauðir undir
áletruðum steinum afgreiddir með kurt og pí af háttvísum œttingjum
með grenisveig eða blómkranz ....
En hvað færði það honum? Það var kalt og kyrrt og hvítt.
Þegar honum datt þetta í hug hló hann. Var hann að verða brjál-
aður?
Þannig fóru órar um huga hans alla daga og hann óttaðist þá og
fann æ sárar nauðsyn vinnunnar til að firra hann þeim trylltu óráðs-
myndum sem hugur hans lifði. Og nætur þegar regn buldi á bárujárni