Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Blaðsíða 144

254
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
A þessum sömu árum voru bændaóeirðir á Indlandi, uppreisn í Indó-Kína og
önnur í Síam.
Hin síðari heimsstyrjöld lagði ekki aðeins nýjar efnahagslegar byrðar á Asíu-
bændur, heldur veitti hún þeim einnig nýja pólitíska reynslu og ný tækifæri.
Hundruð þúsunda bænda tóku þátt í skæruliðahreyfingunum, sem hristu grund-
völlinn undir fótum hinna japönsku fasista um alla Suðausturasíu og í hinum
Fjörru austurlöndum. Og þegar stríðinu lauk sýndu bændur Asíu hið sama hug-
rekki, einbeitni og frumkvæði í baráttunni fyrir jörð og frelsi.
Enginn fær skilið byltingu Asíu nema hann skilji bændamál Asíu. Stalín hefur
hent á þetta: „Vandamál nýlendna og hálfnýlendna er í raun og veru bændamál.“
Maó Tse-tung hefur reifað þessa skilgreiningu nánar, að því er Kína varðar. Hann
segir: „ ... Kínverska byltingin er bylting bændanna. Landvarnarstríðið sem nú er
háð gegn Japan er í raun og veru landvarnarstríð bænda. Stjómarstefna hins Nýja
lýðræðis er í raun og veru fólgin í því að framselja völdin í hendur bændum. Hin
nýja þjóðvaldsstefna eða hin sanna þjóðvaldsstefna er í eðli sínu byltingarstefna
bændastéttarinnar. Inntak alþýðlegrar menningar er í raun og veru að skapa menn-
ingu meðal bændamúgsins. Þegar vér leggjum leið okkar til fjalla, söfnumst þar
saman, vinnum þar, nemum þar, gefum þar út bækur og blöð, skrifum og leikum
í þessum fjallahéruðum, þá er það í raun og veru gert fyrir bændur; og loks má
geta þess, að allt sem við notum til þess að veita Japönum viðnám og til að halda
í okkur lífi fáum við í raun og veru frá bændunum. Við segjum „í raun og vera“,
og meinum þá „að mestu leyti“, því að við tökum einnig tillit til annarra þjóðfé-
lagsstétta.... Það er hverju skólabarni kunnugt, að 80% kínversku þjóðarinnar
eru bændur.... Fyrir þá sök verður bændamálið höfuðvandamál kínversku bylt-
ingarinnar og afl bændanna höfuðafl kínversku byltingarinnar.“ (New Democracy:
Maó Tse-tung, Bombayútgáfan, 1944).
Sama atriði er túlkað í hinni nýju stefnuskrá indverska kommúnistaflokksins:
„Landbúnaður og bændamál eru mikilvægustu úrlausnarefnin í tilveru lands vors.
Vér getum ekki eflt landbúnað vorn að neinu ráði og birgt land vort að fæðu og
hráefnum vegna þess, að hinir snauðu bændur, sviptir jörðum sínum, eiga þess
ekki kost að kaupa frumstæðustu akuryrkjuverkfæri og efla þannig búskap sinn.
Vér getum ekki skapað ríkinu traustan grundvöll vegna þess, að bændur lifa í hálf-
svelti og fá engan stuðning frá ríkisstjórninni, hata hana og neita henni um stuðning.
Vér getum ekki bætt lífskjör verkalýðsins að neinu ráði vegna þess að hundruð
þúsunda hungraðra manna flæða yfir „vinnumarkaðinn", lækka „vinnuverðið",
auka atvinnuleysingjaherinn og varna því að hægt sé að bæta lífskjör hins vinn-
andi fólks. Vér getum ekki brotizt út úr menningarlegu myrkviði vegna þess að
bændurnir, hálfsveltir, en þó yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar, eru sviptir öllum
efnum til að veita börnum sínum menntun.
Til þess að losna við þetta böl og koma landi voru áleiðis til menningar, þá er
það nauðsynlegt að skapa bændunum mennsk lífsskilyrði, þá er nauðsynlegt að
taka jörðina af stórjarðeigendum og afhenda hana bændum."
Því er það höfuðvandamál verkalýðsins í Asíu, hvernig hann fær unnið meiri-