Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Blaðsíða 119

FERÐAPISTLAR
229
Bergristurnar.
hellinum varð mér oft hugsað til hinna fremstu núlifandi snillinga í
málaralist, lil Picassos og vinar míns Kjarvals. En með þeim er margt
skylt eins og sýna mætti fram á; þeir eru það sem kalla mætti frum-
skapandi listamenn með einkennum hins upprunalega eða jafnvel frum-
stæða.
20.000 ár! — og við getum aðeins borið þessa listamenn saman við
fremstu snillinga nútímans. Hefir þá mannsandinn engri þróun tekið
á þessum langa tíma? Þróun hefur að vísu átt sér stað, aukin þekking
á nánasta umhverfi voru, efnisleg þróun og með henni fjölbreyttari
viðfangsefni, þróun vopna frá tinnuör að kjarnorkusprengju. En sið-
gæðið? Ekki er því fyrir að fara, að minnsta kosti ekki þjóða í milli
þar sem hræsnin situr í öndvegi, en lygin er forsætisráðherra og þykir
þó kurteisara að kalla sig áróður. Ekki eru nema fáein ár síðan ein af
mestu menningarþjóðum veraldar réðist inn í þetta land meðal annara
með vopnavaldi, drápum, morðum, ránum og misþyrmingum. Og Frakk
ar, þessi þjóð sem átti svo falleg einkunnarorð: Frelsi, Jafnrétti, Bræðra-