Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Blaðsíða 32

142
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
þeir höfðu árásarstríð í huga? Hvers vegna hafa þeir verið að bíða eft-
ir því, að Vesturveldin standi grá fyrir járnura? Hvers vegna notuðu
þeir ekki tækifærið sumarið 1950, þegar Suðurkóreumenn rufu grið á
Norður-Kóreu með aðstoð Bandaríkjanna og landanna í Vestur-Ev-
rópu. Af því hefði að vísu hlotizt heimsstyrjöld. En árás á Vestur-Ev-
rópu myndi leiða af sér heimsstyrjöld, hvenær sem hún væri gerð.
Svona eru ýmsir farnir að hugsa. Og þeir spyrja ennfremur: Hvers
vegna skiluðu Rússar strax eftir styrjöldina mikilvægum herstöðvum,
til dæmis á Borgundarhólmi og í Norður-Noregi, ef þeim var rík í
huga hernaðarárás vestur á bóginn? Hvers vegna héldu þeir þeim ekki,
eins og Bandaríkjamenn hafa haldið sínum herstöðvum hér á landi og
víðar. Ég er farinn að halda, að það sé eitthvað bogið við þessa árás-
arhættu, sem „hinum frjálsu þjóöum“ standi af Rússum.
Ég býst við, að sumum þyki það leiðinlegt, að menn skuli vera farn-
ir að grufla út í þetta, og telji það ógnun við frelsi „frjálsra þjóða“.
Árásarstyrjöld er í andstöðu við hagkerfi og móral hins sósíalistiska
ríkis. Þar vantar herrana, sem græða á manndrápunum. Þar vantar
kreppurnar, sem geri styrjöld að lífsnauðsyn. í þjóðskipulagi Ráðstjórn-
arríkjanna er ekkert fyrirbrigði, sem gæti örvað þau til árásarstríðs. Þau
hafa einnig nóg af landi til ræktunar um óralanga framtíð. Þau hafa Iíka
hvers kyns hráefni heima fyrir. Ríkisbúskapur þeirra virðist bera sig
með ágætum. Þar er hver vinnandi maður önnum kafinn við að byggja
upp land sitt. Atvinnuleysi er óhugsandi. Kreppur eru þar óþekktar far-
sóttir. Og þar er allt á öruggri leið til sívaxandi gnægða og velmegunar.
Til hvers ættu Ráðstj órnarríkin þá að steypa sér út í árásarstyrjöld? I
hvaða skyni? Hvað græddu þau á því?
Þau græddu það eitt að fá allan auðvaldsheiminn yfir sig, sem mundi
leggja land þeirra í rjúkandi rúst: hús þeirra, akra, skóga, mannvirki,
bækur, gripi, fólk. Er það trúlegt, að þjóð, sem þar að auki er nýslopp-
in úr eldsvíti þýzku nasistanna, er það trúlegt, að hún leggi út í þvílíkt
glæfrafyrirtæki ? Hver, sem trúir slíku, hann á heima á geðveikrahæli
eða fávitastofnun.
Kalda stríðið hefur haft okkur íslendinga að ginningarfíflum. Engir
hrekkir eru eins auðmýkjandi og að vera hafður að fífli. Það taldi okk-
ur trú um, að Rússar kæmu þá og þegar og legðu undir sig land okkar.
Þess vegna reis alþýða manna ekki gegn þeirri óhæfu, að landið yrði