Tímarit Máls og menningar - 01.12.1967, Síða 4

Timarit Múls og menningar
arjöfnuði og þeim einkennum efnaluigslegrar kreppu sem nokkuð er jarið að
bera á í landinu. AUt er þetta nógu slœmt, en virðist ekki út af fyrir sig þurfa
að stofna sjálfri framtíð þjóðarinrutr í hœttu ef allt vceri annars með felldu.
Skyldi þá samvizka ráðherrans kveinka sér ósjáljrátt undan þeim grun að
„viðreisnarstefnan“ sjálf sé búin að koma íslenzku sjálfstœði í þvílíka úlfa-
kreppu að jyrsli votlur efnahagslegra örðugleika kunni þegar að ríða því
að jullu?
Skyldi hann gruna að ojsatrúin — bœði Idœgileg og sorgleg — á hagfrceði-
kenningar hins slerkasta, á „heilbrigði“ og „frelsi“ liákarlsins, sem hefur
verið leiðarhnoða í íslenzkri hagstjórn undanfarin ár, sé liœttulegri íslenzku
sjálfslœði en öll önnur ajglöp sem íslenzkir valdamenn hafa framið? Eða
er hœgt að skilja orð ráðherrans öðruvísi en svo að þau ítök sem ríkisstjórn-
in hefur þegar veitt og er enn einráðin í að veita erlendu fjármagni, kunni
að útrýma innlendum atvinnuvegum í skjóli þeirra þrenginga sem virðast
voja yfir.
Um þessar rnundir er alþjóðlegt kreppuásland orðið raunverulegur mögu-
leiki í fyrsla sinni síðan í heimsstyrjaldarlok. Það kerji milliríkjaviðskipla
sem komið var á eftir slríðið virðist hafa gengið sér til húðar. Enginn veit
hversu djúptœk áhrif dauðaslríð þess getur haft á efnahag þjóðanna. Það
eru meinleg örlög að gagnvart alþjóðlegri kreppu mundi íslenzkt sjálfstœði nú
standa ver að vígi en það gerði í játœkt sinni á árunum 1930—1940. Sú er
sök þeirrar þjóðarforuslu sem vér höfum verið svo ógœfusamir að búa við.
S. D.
306