Tímarit Máls og menningar - 01.12.1967, Síða 52

Tímarit Máls og menningar
hvað, mér varð því miður ekki kápan úr því klæðinu, — eða öllu heldur:
kápan varð ívið þykk. Því að hversu gott sem skjólið er, verður maður þó
að geta andað, og hvort sem maður er dýr eða mannskepna; og endaþótt lík-
amsbákn mitt sé yfirtaksgott forðabúr sem getur tekið við andrúmslofti til
hálfs árs, þá er hálfa árið liðið einn góðan veðurdag, og náttúran segir til
sín ... í stuttu máli sagt, dag einn í haustbyrjun neyddist ég til að skjóta mér
upp á yfirborðið. Eg minntist enn Bækalvatnsins blíða og eðlisávísun mín
hvatti mig til að leita svipaðs umhverfis; ég gróf mig spölinn sem eftir var
upp á yfirborðið og lenti — hér. Ég hefði varla getað fundið dásamlegri
stað. Skotland — það er þó land sem segir sex! Þetta þokuslungna, mér ligg-
ur við að segja ossíanska andrúmsloft sem óðara umlykur mann, þessi heil-
brigða fyrirlitning á hverju og einu áþreifanlegu í rúmhelgi og lífsviðhorf-
um etc. etc., svo ég nú ekki tali um verndina gegn almenningi, sem maður
nýtur hvergi í jafn ríkum mæli og hér. ímyndaðu þér t. d. að mér hefði
skotið upp, ja — í Næagarafossunum; milljón fjarstæðra spurninga sem ég
hefði þurft að svara á augabragði, auk þeirrar kleppsvinnu að þurfa að tjá
allt á barnamáli. Það er erfitt að venjast slíku og þvílíku úrþví maður er á
annað borð ekki fæddur í gær. Gamla Ness var semsagt tilnefnt sem Loft-
stöð A, með þeim réttindum að mega veita mér viðtöku að minnsta kosti
einu sinni ár hvert; reyndin hefur þó orðið sú, að ég eyði sumarleyfinu hér,
afganginn af árinu er ég á flakki, ýmist við jarðarmiðju, uppivið Bækal,
stundum hjá Atlantis hinu sokkna; en allajafna þegar ég leita upp í Ijósið þá
reyni ég — gegnum þau sambönd sem ég hef — að verða mér úti um fáein
dagblöð frá tímabilinu sem ég hef verið í burtu, þannig að ég geti nokkurn-
veginn haldið áfram að vera á jour með því sem er á yfirborðinu. Á ferð-
um mínum hef ég smámsaman grafið sundur hnattkúluna hið innra og gæti
þess vegna fengið hana til að skreppa saman hvenær sem mér þóknaðist;
hressileg lækkun á verðmætri undirstöðu nokkurra stórborga — ekki svo vit-
laust kannski, ha? — Ef einhver ætlaði sér að vera með derring hér eða þar,
þá væri ég ekkert að tvínóna við það. Hvað um það ... skiptir ekki máli,
mér er svosem sama um það eins og það leggur sig.“
„En hvað um einskonar kommbakk?“ spyr ég. „Hefurðu aldrei hugleitt
það?“
„Hugleitt hef ég það að vísu,“ segir ormurinn, „en það er eins og sú
stund sé enn ekki komin. Á öldinni sem leið var visst árabil — rómantíska
tímaskeiðið er það víst nefnt — þar sem ég ætlaði mér ýmislegt fyrir; ég
hafði sambönd bæði hér og þar við fólk af ýmsu tagi sem ég komst smámsam-
354