Tímarit Máls og menningar - 01.11.1983, Blaðsíða 8

Bréf til
Líneyjar Jóhannesdóttur
í tilefni af sjötugsafmæh hennar
Kæra Líney:
Hún Silja ritstjóri bauðst til að koma afmælisbréfi frá mér til þín með
þessu tímaritshefti. Hún getur sér rétt til um það, konan, að margt á
ég þér óþakkað — og þá er svona tilefni alveg jafngott og hvað annað.
Einusinni skrifuðum við saman bók um bernsku þína og kölluðum
hana svolítið dularfullu nafni: Það er eitthvað sem enginn veit.
Hvað um það — nokkru eftir að sú bók kom út hitti ég Haldór
Laxness á förnum vegi og hann fór að ræða um þessa bók, kankvís og
jafnvel hrekkjóttur á svipinn. Lauk ummælum sínum með því að
segja:
— Þorgeir, veistu að ég held að þessi kona, hún Laufey, hafi bara
haft á þig skrattans heillavænleg uppeldisáhrif. Ha?
Nú er ég eiginlega handviss um að skáldið sagði þetta til að vera
fyndinn og hinu þá heldur ekki að leyna að við höfum fyrir löngu
vanið okkur af því að líta á Haldór sem vanalegan dauðlegan mann.
Hann teljum við undir lögmálum sem ekki gilda um annað fólk.
Samt hef ég nú leyft mér að hugsa þá hugsun í framhaldi af
ummælum hans ofanskráðum að kanski gæti hann í vissum skilningi
verið einsog annað fólk að því leytinu til að sannleikann segja menn
þá helst þegar að þeir ætla að verða fyndnir og hlægilegastir verða
menn þegar að þeir eru að segja mikinn sannleik.
Gæti ekki verið eitthvað til í þessu?
Meðan við unnum bókina um barnæsku þína hugsaði ég daglega um
það hvernig helst mætti geyma og varðveita málfarið á tali þínu af
böndunum. Þetta leiddi til þess að ég var einlægt að grufla í því
hverjir mundu vera helstu kostir þessa máls sem þú talaðir. Um sama
478