Tímarit Máls og menningar - 01.11.1983, Blaðsíða 7

Adrepur
þegar verið er að harma að ekki skuli lengur vera karlar í barnakennarastétt (þeir
eru samt skólastjórar þar). Mér finnst það enginn skaði. Mér fyndist líka betra
að þeim fækkaði í „gömlu gaggó“, þar voru karlar svo til einráðir þar til fyrir
fáum árum og þeir skólar voru að mínu mati (og reynslu) verstir allra. Eg tel
núlifandi kynslóð fuilorðinna karla ekki hafa fengið það uppeldi sem þarf til að
vera jafngóðir uppalendur og mæður. Með betra uppeldi drengja og pilta í
framtíðinni tekst e. t. v. að kenna þeim að meðhöndla börn og unglinga svo vel
fari.
I skjóli goðsögunnar um skort á körlum í grunnskólum er ekki farið dult með
að sjálfsagt sé og rétt að ráða fremur karl en konu í kennarastöðu, jafnvel þó að
karlinn hafi mun lakari pappíra. Þetta er opinbert leyndarmál meðal kennara og
mér finnst að konur eigi að taka höndum saman um að kveða þennan ófögnuð
niður á stundinni.
Ekki ætla ég samt að halda því fram að allt sé fengið með því að konur einar
verði kennarar og skólastjórar. Það dygði skammt. Skólinn væri eftir sem áður
feðrastofnun, sniðin eftir ævafornum hugmyndum feðraveldis um uppeldi og
þarfir barna og samkvæmt kröfum forræðis- og stéttaþjóðfélags.
Ég ætla ekki að setja fram tillögur um nýjan skóla hér en minna á hugmyndir
um afskólun sem mér finnast athyglisverðar (sjá t. d. grein Harðar Bergmann í
síðasta Tímaritshefti). Ekki þó í þá veru að afnema skóla með öllu heldur reyna
að hugsa málin upp á nýtt og láta sem aldrei hafi verið til neinn skóli. Hvernig
skóla vildum við þá stofna? Og fyrir hvern? Fyrir börnin, fyrir atvinnulífið,
fyrir karlaveldið, fyrir lífið? Eða á ekki skólinn að vera lífið sjálft? Eg er á því,
og ég er líka svo tilætlunarsöm að vilja að lífið sé bæði gott og skemmtilegt. Og
ég er viss um að það fannst formæðrum okkar líka í árdaga. Aður en feðurnir
lögðu á þær fjötra.
Leidrétting
Vegna mistaka láðist að geta þess í greininni Stuölar skólinn að betri
menntun og auknu lýðrxði? (TMM 4 1983), að auk þeirra rita sem nefnd
voru var stuðst við bók sem Mortimer J. Adler skrifaði fyrir hönd svo-
nefnds „Paideia-hóps“ og kom út árið 1982 undir nafninu: The Paideia
Proposal: An Educational Manifesto (útg. Macmillan Publ. Co., Inc., N.Y.).
477