Tímarit Máls og menningar - 01.11.1987, Side 51

Sonur Shibaloks
- Bræður, leyfið mér að taka hana upp í byssuvagninn þar sem
óvinir hafa skaðað hana.
Þeir luku upp einum rómi:
- Taktu hana, Shibalok, upp í þinn vagn. Þessir kerlingaskrattar
eru lífseigir, við skulum láta hana jafna sig svolítið og sjá hvað setur.
Og hvað heldurðu? Þótt ég sé ekki hrifinn af að hnusa af pilsfaldi
tók ég hana með mér af vorkunnsemi. Hún flæktist um með okkur,
varð ein af hópnum, stundum þvoði hún af kósökkunum, stundum
bætti hún brækur þeirra — vann semsagt ýmisleg kvenmannsverk
fyrir okkur. En við fengum hálfgerða skömm á því að vera að
dragnast með kvenmann. Sveitarforinginn bölvaði mikið yfir þessu:
- Tökum í raskatið á kerlingarherfunni og snörum henni út í
buskann.
En ég vorkenndi henni alltaf meir og meir. Og því segi ég við
hana:
- Hafðu þig í burt, Darja, með góðu, annars kynni svo að fara að
kúla slæddist í þig og þá er of seint að skæla.
En hún rauk upp með ópum og gráti:
- Skjótið mig, kæru kósakkar, hér á staðnum, en frá ykkur fer ég
ekki.
Skömmu síðar var ekillinn drepinn fyrir mér og þá kemur hún
með uppástungu:
- Láttu mig um þetta. Eg kann að fara með hesta ekki verr en
hver annar.
Eg fæ henni taumana og segi:
- Getir þú ekki snúið vagninum í bardaga áður en ég tel upp að
þrem þá er eins gott fyrir þig að leggjast á götuna miðja og drepast,
ég lem úr þér tóruna hvort sem er.
En öllum þessu reyndu kósökkum sem með mér voru fannst hún
undragóður ekill. Það var eins og þetta væri ekki kvenmaður, því
hún kunni ekki síður að fara með hesta en hver okkar. Og því betur
sem hún var lengur við þetta . . . Svo fór að við tókum saman. Nú
og eins og lög gera ráð fyrir tók hún upp undir. Það er ekki lítið sem
kvenþjóðin þarf af okkur að þola. Þannig eltum við bófaflokkinn
eina átta mánuði. Kósakkarnir í sveitinni höfðu okkur í flimtingum:
- Sjáum til, Shibalok, ekillinn þinn er orðinn svo þriflegur af op-
inberu fóðri, að hann kemst ekki lengur fyrir í sæti sínu.
TMM IV
441