Tímarit Máls og menningar - 01.11.1987, Síða 54

Tímarit Máls og menningar
Ég hljóp til Dörju. Hún sat uppi, hafði jafnað sig nokkuð og dill-
aði barninu.
Þá segi ég við hana:
- Ég leyfi þér ekki að leggja barnið á brjóst. Það er fætt á vondu
ári og verður að komast af án móðurmjólkur, en þig Darja verð ég
að drepa, því þú ert kontra okkar sovésku stjórn. Stattu með bakið
upp að bakkanum . . .
- Jasha, en barnið? Hold af þínu holdi! Það deyr mjólkurlaust ef
þú drepur mig. Leyfðu mér að koma því á legg, þá máttu drepa mig,
ég samþykki það . . .
- Nei, segi ég, ég fékk stranga skipun frá félögum mínum. Ég get
ekki leyft þér að lifa en þú skalt ekki óttast um barnið. Ég el það á
kaplamjólk og það skal ekki deyja hjá mér.
Ég gekk tvö skref aftur á bak, tók af mér riffilinn, en hún greip
um fætur mér og kyssti stígvélin . . .
Eftir þetta geng ég til baka án þess að líta við, hendurnar titra og
fæturnir eru eins og brauð og barnið, bert og sleipt, rennur af hönd-
um mér.
Fimm dögum síðar fórum við aftur framhjá þessum stað. Yfir gil-
inu í skóginum sveimaði hrafnager . . . Já víst hef ég átt margar
sorgir af þessu barni.
Stundum sögðu kósakkarnir við mig: Taktu í lappirnar á honum
og sláðu honum við. Hvað þarft þú að vera að þjást fyrir hann,
Shibalok?
En mikið tók mig sárt til hans, þessa litla krílis. Ég hugsaði sem
svo: Látum hann vaxa úr grasi, og þegar búið er að vefja utan um
karl föður hans, þá mun sonurinn verja Sovétin. Hann verður til
minja um Jakob Shibalok, ég fell ekki til jarðar eins og illgresi, ég
skil eftir mig ættlegg . . . En þú mátt trúa því, kona góð, að ég grét
yfir honum, þótt ég hefði aldrei fyrr tár fellt. Svo vildi til að hryssa í
okkar sveit kastaði, folaldið skutum við og gáfum drengnum mjólk-
ina. Fyrst kom það fyrir að hann tók ekki dúsuna, það var eins og
honum leiddist, en síðan vandist hann við hana og saug hana engu
verr en hvert annað barn móðurbrjóstið.
Ég saumaði honum skyrtu úr buxunum mínum. Hann er vaxinn
upp úr henni núna, en gerir það nokkuð til, það má ráða fram úr
því.
444