Tímarit Máls og menningar - 01.11.1987, Qupperneq 95

Karl í krapinu
börnum sínum frá því: Kolja Shúrygín strekkti trossur utan um
hana og . . .“ Allt í einu mundi hann eftir afgreiðslustúlkunni, sér tif
hrellingar, og hugsaði reiður og þrár: „Hún var engum til gagns þar
sem hún stóð, öllum til leiðinda."
Heima var Shúrygín tekið með sannkölluðum uppsteyt. Konan
hans hafði farið til nágrannanna án þess að elda kvöldmat og veik
móðir hans bölsótaðist úr fleti sínu:
— Bölvaður grasasni geturðu verið, Kolja! Þvílík synd sem þú
hefur á samviskunni! Þagðir allan tímann, gekkst um steinþegjandi,
skrattakollur . . . Ef þú bara hefðir minnst á þetta einu orði, þá
hefði skynsamt fólk kannski getað komið vitinu fyrir þig. Æ, raun
er mér að þér, og þú skalt ekki láta sjá þig innan um fólk. Það biður
þér nefnilega bölbæna, skaltu vita! og þú veist ekki hvaðan ólánið
kemur: hvort þú hrekkur uppaf í einrúmi heima eða verður undir
tré úti í skógi . . .
— Af hverju skyldi það svosem biðja mér bölbæna? Hefur það
ekkert þarfara að gera?
— Þetta er svoddan synd!
— Var Vasja Dúkhanín kannski bölvað þegar hann reif niður
krossinn? Held nú síður, hann varð meiri maður af . . .
— Það voru aðrir tímar þá. Hver rak þig til að eyðileggja hana
núna? Hver? Djöfullinn og enginn annar . . . Bíddu bara, yfirvöldin
sjálf eiga eftir að tugta þig fyrir þetta. Hann þarna, kennarinn, ætlar
að skrifa sögðu menn, hann skrifar bréf og kemur því á réttan stað,
þá færðu makleg málagjöld. Bíddu bara, í hitt skiptið stóð hún það
sjálf af sér blessunin, en nú kemur hann til varnar. Uteygði grasasn-
inn þinn!
— Svona, ligg þú bara og hafðu þig hæga.
— Láttu ekki sjá þig innan um fólk . . .
— Þið hefðuð þá átt að biðjast fyrir í kirkjunni! Hún stóð þarna
bara, og enginn tók eftir henni . . .
— Það var þá líklegt, að enginn tæki eftir henni! það var sama
hvaðan maður var að koma, alltaf blasti hún við manni. Og þegar
fólk sá hana nam það staðar og fann að nú var það komið heim.
Hún gaf manni aukinn kraft . . .
— Aukinn kraft . . Silakeppir eruð þið! Við lifum á atómöld,
485