Tímarit Máls og menningar - 01.11.1987, Qupperneq 104

Tímarit Mdls og menningar
virðist lifa skynsamlegu lífi, og þá sérðu að hann er jafnvel enn
meira að þykjast. Hann kemur ekki til dyranna einsog hann er
klæddur, hann þykist vera einhver annar en hann er. Af hverju
skyldi þessi „annar“ vera betri en hann sjálfur? Af hverju geta menn
ekki bara verið þeir sjálfir? Hún Tatjana átti tengdadóttur, Gútka
hét hún, og var gift Ivani, hún var stór upp á sig stúlkan sú, og þótt-
ist meira að segja vera rangeygð, þangað til hún skemmdi í sér augun
með því. Jæja, þessi Gútka, hún faldi hamar inni á kamrinum. Ef
einhver sá hana fara þangað inn greip hún strax hamarinn og fór að
hamra í gríð og erg. Einsog hún hefði bara farið á kamarinn til að
gera við eitthvað þar. En mér er spurn: hver fer ekki á kamarinn?
Fyrir hvern fjárann þurfti hún að skammast sín? Svona erum við öll.
Hömrum á því sem er búið að negla. Maðurinn er skapaður, honum
er gefið líf, en þá heimtar hann að vera einhver annar, sjáðu til.
Hann er ruglaður, alveg kolruglaður, búinn að vera.
— En þú sjálf; amma, ert þú líka svona?
— Ég? Það kemur fyrir að ég stend sjálfa mig að því að gera eitt-
hvað sem ég ætti ekki að gera. Það kostar ekkert að gera það sem
rétt er — en samt vilja fæturnir ekki bera mann í rétta átt, manni
fallast hendur að taka upp rétta hlutinn. Einsog djöfullinn hafi tælt
mann. Ef það var hann hefur honum orðið vel ágengt meðan fólk
var að velta því fyrir sér hvort Guð væri til eður ei. Fyrirgefðu, góði
Guð, fyrirgefðu mér syndugri, sagði hún og signdi sig og leit fram-
hjá Andrei, út um dyrnar. Hver er ég svosem? Eg á ekkert með að
dæma aðra. En augun sjá ennþá, eyrun heyra. Eg skal segja þér
fleira, A.ndrjúska, og þú skalt leggja það á minnið. Heldurðu að fólk
skilji ekki að það má ekki drekkja Matjoru? Það skilur það. En
drekkir henni samt.
— Það er ekki hægt annað. Þetta er nauðsyn.
Darja rétti úr sér þar sem hún stóð við ofninn og bjóst til að
leggja í hann eldivið fyrir morgundaginn og sneri sér að Andrei:
— Ef ekki verður hjá því komist skuluð þið skera Matjoru burt
— fyrst þið getið allt og hafið búið til allar þessar vélar . . . Skerið
hana burt og flytjið hana þangað sem land er og setjið hana þar nið-
ur. Þegar Guð skapaði jörðina gaf hann engum svo mikið sem ekru
af óþörfu landi. En þið þykist ekki þurfa á því að halda. Flytjið það
494