Tímarit Máls og menningar - 01.03.1999, Page 59

ÖKKLAR MEDÚSU
ljósmyndir af stúlkum með grá andlit, kolsvört augu og hvöss augnhár
undir bálköstum af rauðglóandi purpurabrúnu hári í sama lit og varir
þeirra, sem mynduðu stút eins og til að sjúga, kannski hljóðnema, eða
eitthvað annað. Nýju bollarnir voru svartir og sexhyrndir. í staðinn
fyrir bleika kexið komu sykurhúðaðar sporöskjulaga piparmyntur,
svartar og hvítar eins og spilapeningar. Eftir fyrstu geðshræringuna
sem þetta olli ákvað hún með sjálfri sér að fara annað. En hún óttaðist
að einhver annar kynni, af klaufaskap, að láta hana líta út eins og
kjána. Hann kunni á hárið á henni, hann Lúsían, sagði hún við sjálfa
sig. Hárið á henni þuríti þess með að einhver kynni á það, það var orð-
ið frekar lélegt, það var að verða svo líflaust.
„Var gaman í fríinu?“
„Ó, það var fullkomið. Ó já, alveg draumur. Ég vildi óska að ég hefði
ekki komið heim aftur. Konan mín er búin að tala við lögfræðing. Ger-
ir kröfu til fjölskylduhreiðursins vegna allrar vinnunnar sem hún hef-
ur lagt í það, og vegna dóttur minnar. Hvað gerist þegar hún verður
fullorðin, segi ég, hún fer að vinna ekki satt? Það er ekki hægt að búast
við að hún hangi alltaf yfir mömmu sinni, krakkar gera það ekki.“
„Núna verð ég að líta sérstaklega vel út. Ég fékk verðlaun. Fyrir
þýðingar. Ég á að flytja ávarp. í sjónvarpinu.“
„Við verðum að gera þig fallega, ekki satt? Halda uppi heiðri stof-
unnar. Hvernig finnst þér breytingin hafa tekist?“
„Þetta er mjög skemmtilegt.“
„Satt er það. Satt er það. Ég er samt ekki alveg ánægður með ljós-
myndirnar. Ég hélt við gæturn fengið eitthvað betra. En það verða að
vera ljósmyndir, þær passa við gráa litinn.“
„Hann sýslaði fýrir ofan höfuðið á henni. Hann lyfti blautu hárinu
með fingrunum og lét loftið leika um það, líkt og það væri helmingi
þykkara en það var. Hann togaði hárvafning í eina átt og klemmdi að
höfði hennar og sneri annan í aðra átt og hallaði höfðinu sitt á hvað,
virti fyrir sér lítt uppörvandi spegilmynd hennar. Þegar höfuð hennar
fylgdi ósjálfrátt höfuðhreyfingum hans sagði hann frekar kvikindis-
lega, „Geturðu ekki verið kyrr, ég get ekki unnið ef þú sveigir þig svona
til og frá eins og svanur.“
„Fyrirgefðu.“
„Allt í lagi, vertu bara kyrr.“
Hún sat hreyfingarlaus eins og mús, hann ýtti höfði hennar niður
TMM 1999:1
www.mm.is
49