Tímarit Máls og menningar - 01.03.1999, Page 63

ÖKKLAR MEDÚSU
„Þetta er ekki fínt,“ sagði Súsanna. „Þetta er hörmulegt.“
Það varð þögn á stofunni. Deirdre leit með hræðslusvip á Lúsían.
„Þetta tókst betur hjá henni en mér, góða mín,“ sagði hann. „Hún
hefur lyft því talsvert. Þetta er það sem þær vilja allar nú til dags. Mér
finnst þú reglulega fín.“
„Þetta er hryllilegt,“ sagði Súsanna. „Égereins ogmiðaldra kona með
hárlagninguÉ
Hún sá að þau horfðu öll hvert á annað og hugsuðu að það væri
einmitt það sem hún væri.
„Alls ekki eðlilegt,“ sagði hún.
„Ég skal biðja Deirdre að létta aðeins á því.“
Súsanna tók upp flösku, fulla af geli. Hún sló henni svo fast niður að
sprunga kom í gráu glerhilluna.
„Ég vil ekki láta létta á því, ég vil,“ byrjaði hún, og starði sem dáleidd
á sprunguna sem var útötuð í geli.
„Ég vil fá mitt hár aftur,“ hrópaði Súsanna, og sló fastar svo að bæði
hillan og flaskan splundruðust.“
„Svona góða mín, mér þykir fyrir þessu,“ sagði Lúsían í blíðum af-
sökunarróm. Hún sá nokkur eintök af honum nálgast hana; hann stóð
úti í horni og speglaðist í veggjunum, hópur grannvaxinna, buxna-
klæddra skylmingamanna er sveifluðu skínandi skærum líkt og vopni.
„Ekki koma nær,“ sagði hún. „Farðu burt. Farðu frá.“
„Vertu róleg,“ sagði Lúsían.
„Súsanna þreif litla sívala krukku og kastaði í eina spegilmynd hans.
Hún sprakk með tilheyrandi glamri og einn heill spegill varð að köng-
urlóarvef af sprungum og úr honum hrundi, klingjandi, lítil hrúga af
kristalsmolum. Fyrir framan Súsönnu var heil röð slíkra sprengikúla
eða handsprengja. Hún kastaði þeim allt í kringum sig. Sumar sprung-
urnar gáfu frá sér einskonar þvingað sönghljóð, aðrar molnuðu sund-
ur. Hún þyrlaði öskju með hárspennum yfir höfði sér og þær
tvístruðust líkt og þegar naglasprengja springur. Hún reif blásara úr
sambandi og úðaði purpurabrúna dótið með sætilmandi froðu. Hún
braut skálar með burstum og hratt unga Kínverjanum, sem var sá eini
sem ekki virtist vera lamaður af skelfingu, með hjólaborði sem fór á
fleygiferð, sveiflaðist hættulega, dreifði út frá sér bómullarhnoðrum
og skildi eftir slóð af glamrandi málmspennum og hólkum. Hún
þaggaði niður í tónlistarvælinu með því að skjóta gervialabaster-
TMM 1999:1
www. m m. ís
53