Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2004, Blaðsíða 74
En ekki var deilumálum þó enn alveg lokið um Bessastaðakirkju.
Hinn 2. nóvember 1948 birtist grein í Þjóðviljanum um kirkjuna með
nokkuð öðrum tóni, þar sem segir að húsameistari hafi „unnið verk sitt
af furðulegu og óskipulegu hirðuleysi og skeytingarleysi um fornar menjar
þessarar merkilegu kirkju. Er kirkjan nú splunkuný, ef frá eru taldir
veggirnir og fáeinir munir sem fengið hafa að vera kyrrir fyrir einhverja
óskiljanlega náð. Er kirkjan vissulega smekkleg og snotur, en tilgangslaust
er að leita þar andrúmslofts liðinna tíma, og var þó Bessastaðakirkja ein af
fáum byggingum hérlendis, sem áttu slíkt andrúmsloft.“
Í Bæjarpósti Þjóðviljans 10. nóvember var enn fjallað um vígslu kirkj-
unnar og var þar mjög fundið að því, að aðeins boðsgestir hafi verið við
vígsluna en söfnuði ekki boðið, hafi kirkjan þó ekki verið fullsetin. Er
vitnað þar í ræðu Sigurgeirs Sigurðssonar biskups, þar sem hann hafi sagt
söfnuðinn fagna því að hafa fengið kirkju sína aftur, og því séu þessar
„aðfarir að söfnuðinum“ harla einkennilegar. Þá hafi og söngkór kirkj-
unnar verið „bægt frá“ þessum atburði. – Þessu var svo svarað síðar og sagt,
að vegna rúmleysis hafi ekki verið unnt að hafa aðra en helztu boðsgesti, en
aftur hafi verið guðsþjónusta í kirkjunni þá um kvöldið fyrir söfnuðinn.
„VANDALISMINN“ Í BESSASTAÐAKIRKJU 73
7. mynd. Bessastaðakirkja að innan. Róðukross Ríkarðs Jónssonar, sem fyrr var yfir altari, er nú
á norðurvegg, en sem altaristafla er mynd Guðmundar Thorsteinssonar (Muggs), Jesús læknar
blinda, í eigu Listasafns Íslands. Ljósm. Ívar Brynjólfsson, Þjóðminjasafn Íslands, 2004.