Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2004, Side 176

aldalagið frá 1226 á einum stað. Undir því, um 4 m frá kirkjuvegg, fannst
silfurpeningur frá 11. öld.
Síðastnefnda lagið var beint ofan á hraunklöpp allsstaðar í skurðinum
og var óhreyfða mold hvergi að finna nema í skorningum í klöppinni.
Þar var hún mjög fín og ljósrauðleit.
Um 5 m frá kirkjuvegg kom í ljós steinadreif sem var efst í allmiklum
niðurgrefti sem lá þvert yfir skurðinn á milli 6,5 og 8,5 m frá kirkjuvegg.
Í botninum á þessum niðurgrefti var tvöföld grjóthleðsla, sem greinilega
er leifar af allstæðilegum vegg sem hefur orðið fyrir miklu hnjaski. Þessi
veggur hefur verið 1,9 m breiður með stórum steinum í jöðrum en
minna steinahröngli í fyllingu sem hefur verið 0,8-1 m breið.Veggurinn
hefur verið reistur á miðöldum, því að Kötlugjóskan frá 1500 er yfir
hrunlagi innan í byggingunni sem er aftur yfir yfirborðslagi í henni sem
leggst upp að veggnum. Miðað við hæð miðaldalagsins frá 1226 yfir
klöpp er þessi veggur hinsvegar yngri en það, en sambandið á milli er þó
ekki skýrt. Niðurgröfturinn er yngri en Kötlugjóskan frá 1721 og svo
virðist sem hann hafi verið grafinn til að taka grjót úr veggnum löngu
eftir að byggingin sem hann á við lagðist af. Ekkert eiginlegt gólflag var í
sambandi við grjótvegginn en norðan við hann var hrunlag. Það er undir
ÞINGVALLAKIRKJA 175
6. mynd. Leifar grjótveggjar úr byggingu frá síðmiðöldum, niðurgröftur frá 18. öld til hægri.