Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2004, Blaðsíða 116

stað, en viðnámsmælirinn tekur margar mælingar á mismiklu dýpi á sama
blettinum. Þær má síðan nota til að teikna upp nokkurs konar þversnið af
því sem er undir yfirborði. Með mörgum slíkum sniðteikningum má fá
góða hugmynd um stefnu veggja og tófta (4. mynd).
Að lokum voru grafnir nokkrir könnunarskurðir þar sem virtust vera
útveggir á byggingum. Könnunarskurðirnir staðfesta ekki aðeins það sem
fjarkönnunin hefur sýnt, með þeim má einnig tímasetja minjarnar.
Fjarkönnun er tímafrek og af þeim sökum er aðeins hægt að nota hana
við brot af landi hverrar jarðar.Aðferðunum er ætlað að leggja mat á stór
svæði með því að útiloka spildur þar sem líkur eru litlar á varðveittum
minjum undir yfirborði og afmarka minni skika til ítarlegri rannsókna.
Þrír menn geta farið yfir 3 til 10 hektara á dag með bor, eftir því hve þétt
er borað. Með leiðnimælinum er hægt að mæla 0,5–10 hektara á dag,
eftir því hve þétt er mælt.Tveir menn geta með vélknúna bornum grafið
og skráð 10–20 borholur á dag, og með viðnámsmælinum, sem síðast var
lýst, má gera snið af 60-120 m á dag. Þegar notast er við báðar aðferðir,
borkjarna og fjarkönnun, aukast líkurnar á því að finna minjastaði og
greina svæði þar sem ólíklegt er að finna fornminjar. Með þessu móti
RANNSÓKNIR Á BÚSETUMINJUM Í SKAGAFIRÐI 115
3. mynd. Hans Barnard mælir með leiðnimæli (EM-31) á túninu í Glaumbæ. Hans
gengur hér beint yfir skálann. Gamli bærinn í Glaumbæ í baksýn. Mislitu veifurnar sýna
línurnar sem mælt var eftir.