Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2011, Síða 64

MEINSEMDIR OG MANNDRÁPSBOLLAR 63
leggjast ofan á lúkarskappann, ef þeir höfðu dráttarpláss á þeim stað í skipinu,
spyrnt öðrum fætinum í borðstokkinn á móts við vaðbeygjuna og haldið um
færið. Þegar fiskur gerði vart við sig vöknuðu þeir.59
Samkvæmt upplýsingum sem fram koma í leiðarbók fyrir kútter Sigríði
frá Reykjavík árið 1914 hafa hásetar verið að veiðum alla daga þegar það var
unnt vegna veðurs eða ef skipið var á siglingu. Einstaka sinnum féll niður
dagur og dagur, mest fjórir í febrúar og mars og átta í september. Minnst
afföll voru í maí, júní, júlí og ágúst, eða einn til tveir dagar á mánuði. Þessir
stopulu veiðileysudagar hafa sennilega verið kærkomin hvíld fyrir skipverja.
Þó er líklegt að það hafi skapað óþol eða jafnvel andlega streitu ef margir
dagar liðu án þess að hægt væri að renna færi í sjó. Við þennan tíma bætast
19 heilir dagar og hluti úr öðrum 10 sem skipið var í Reykjavík. Þar að auki
var sex sinnum höfð viðkoma í innlendum höfnum.60
59 Sbr. Hallbjörn Eðvarð Oddsson, „Ævisaga Hallbjörns Edvarðs Oddssonar“, Ársrit
Sögufélags Ísfirðinga 5 (1960), bls. 134.
60 ÞÍ. Bæjarfógetinn í Reykjavík. OA/19. Leiðarbók fyrir kútter Sigríði frá
Reykjavík árið 1914.
Mynd 3. Skipverjar á kútter Stjernø (Stjarnan) frá Reykjavík um aldamótin 1900. Þeir
eru margir vinnuklæddir og er fatnaður sumra orðinn töluvert slitinn. Fasið ber vott um
erfiði og kröpp kjör. Annar maður frá hægri sker sig þó töluvert úr en það er skipstjórinn.
Stjernø var með minnstu kútterum og gæti áhöfnin verið nýkomin um borð á leið á miðin.
Ljósmyndasafn Íslands. Póstkortasafn Andrésar Jónssonar. Óskráð.