Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2005, Side 17

Sjötta erindið fylgir frumtextanum mjög vel:
6. Hans var koman því hingað snauð
að hjálpa oss af vorri nauð,
himnum á vill halda oss ríka,
heilögum sínum englum líka.
Kirieleyson.
í lokaerindinu er eins og í fyrsta erindinu vikið frá frumtextanum þannig
að versið er hvatning í 1. persónu - Gleðjumst af því góðir menn, Guði
þökkum allir senn - í stað þriðju persónu: Des freu sich alle Christenheit
Und dank ihm des in Ewigkeit. Athyglisvert er hversu íslenskar bragfræði-
reglur hvetja íslenska þýðandann til að nota hugtakið „góðir menn“ yfir
Christenheit eða kristni:
7. Því hefur hann oss þetta veitt,
það hans kærleik brast ei neitt,
gleðjumst af því góðir menn,
Guði þökkum allir senn.
Kirieleyson.
Sálmabók Guðbrands
Þessi jólasálmur var ekki í Sálmakveri Gísla 1558 (Sálmabók 1558) en
var tekinn upp í Sálmabók Guðbrands 1589 (Sálmabók 1589). Upphaf
sálmsins er Heiðra skulum vér Herrann Krist eins og hjá Marteini og
bendir það til þess að Guðbrandur hafi haft þýðingu Marteins við höndina.
En hann notast ekki við þýðingu Marteins heldur er sálmurinn þýddur að
nýju. Hann er greinilega þýddur úr þýsku eins og sést þegar í fyrsta vers-
inu og nær hugsun frumtextans mjög vel. Islenskum skáldskaparreglum er
beitt eins og í þýðingu Marteins. Guðbrandur hafði líka lagt áherslu á það
í formála sínum að Sálmabókinni að sálmaskáldin yrki í samræmi við
íslenska eða norræna skáldskaparhefð og andæfir skoðunum einhverra sem
haldi því fram að sálmar skuli ekki taka mið af þeim. Um íslenskuna eða
norrænuna segir hann að hún taki fram öðrum tungumálum „í skáldskapar-
málsnilld og kvæða hætti hvað sannlega er ein Guðs gáfa þessu norræna
máli veitt og gefin, hverja enn þó margir misbrúka Með misnotkun á
Guðbrandur við að menn séu að beita snilld sinni á alls kyns óguðlega
söngvar og vísur en beri að fórna gáfu sinni þeim sem hefur gefið þeim
skáldskapargáfuna. Þó talar hann um að að gæta verði hófs því að markmið
15