Skagfirðingabók - 01.01.2016, Síða 78

SKAGFIRÐINGABÓK
78
leið til að kosta mig þann vetur. Þennan
vetur var ég við barnakennslu á nokkrum
bæjum í sveitinni.
Þessi vetur gjörbreytti öllum mínum
áformum með gagnfræðanám. Mér þótti
barnakennslan ákaflega skemmtileg, þó
ekki væru skólahíbýlin vistleg, því víðast
fór kennslan fram í baðstofum þar sem
allt heimafólk hafðist við. Sumar þessar
baðstofur voru með torfgólfi og illa
lýstar. Kennsluáhöld voru engin til, að
undanskildu korti af Íslandi, Kaupið var
að mig minnir 60 eða 70 kr. yfir veturinn,
kennslutímann, og frítt fæði, svo ekki
var eftir launum að horfa. Ég staðréð nú
með sjálfum mér að reyna að komast í
Kennaraskóla Íslands, en sökum fátæktar
sá ég enga leið til þess að svo komnu
máli, heldur bíða og reyna að safna svo
þessi draumur mætti rætast. Þessi ár var
ég kaupamaður á Hraunum, en kenndi
á vetrum. Heldur gekk fjáröflunin seint
því kaupið var lágt, vikukaup mitt yfir
sumarið var 15 kr. og var það hæsta
vikukaup sem þá var borgað í Fljótum.
Svo varð það úr að sumarið 1915 sótti ég
um inntöku í annan bekk Kennaraskólans
og fékk þar inntöku með því fororði að ég
yrði að taka próf þegar suður kæmi.
ÉG ÁTTI nú orðið dálitla upphæð sem ég
taldi víst að endast mundi vetrarlangt,
ég átti og ofurlítið í láni, en vafasamt að
ég fengi það fljótlega, að minnsta kosti
gat ég ekki treyst því, eins og líka síðar
kom á daginn. Ekki voru greiðari ferðir
til Reykjavíkur þá en það, að ég varð
að fara heimanað þrem vikum áður en
skóli byrjaði. Fyrst varð ég að fara til
Siglufjarðar með dót mitt, bíða þar einn
til tvo daga eftir skipsferð. Með Botníu
gömlu fór ég og var viku á leiðinni.
Engan mann þekkti ég í Reykjavík.
Þangað hafði ég ekki heldur komið fyrr,
en tveir piltar frá Siglufirði, sem þá lásu
við Menntaskólann og ég þekkti vel,
voru komnir suður litlu áður en ég fór að
heiman. Þessa pilta bað ég áður en þeir
fóru að vera búna að útvega mér herbergi
þegar ég kæmi, sem þeir líka gerðu.
Herbergið, sem ég fékk, var lítil stofa í
húsinu no. 9 í Þingholtsstræti. Í húsi þessu
bjó gömul kona Kristbjörg [Helgadóttir]
að nafni með stjúpdóttur sinni Guðrúnu
Daníelsdóttur sem var kennslukona. Báðar
þessar konur voru hinar elskulegustu
manneskjur og get ég víst aldrei fullþakkað
hvað ég var lánsamur að fá þarna herbergi.
Ég held þeim hafi ekki heldur líkað neitt
illa við mig því að um vorið bauð blessuð
gamla konan mér herbergið næsta vetur
og sagðist ekki ætla neitt að leigja það yfir
sumarið svo það yrði laust hvenær sem ég
vildi. Herberginu fylgdi uppbúið rúm og
sáu þær sjálfar um þvott á því, þá fylgdi
og borð, einn stóll og lítill legubekkur og
stór lampi og svo náttúrlega ofn. Leigan
yfir mánuðinn var 9 krónur, en kol og
olíu þurfti ég að leggja mér til. Ég veit
ekki hvort nokkur trúir því nú, að fyrir
39 árum hafi leiga á herbergi í 7 mánuði,
með þeim þægindum (húsgögnum)
sem þar voru, aðeins verið 63 krónur og
kannski því síður trúa menn því nú að
ég hafi þurft mánaðar sumarkaup við
heyvinnu til greiðslu á húsaleigunni. Það
eru tvennir tímar fyrr og nú þó ekki séu
árin ýkja mörg.
Þegar ég nú hafði komið þarna í hús
og sofið af um nóttina fór ég að finna
skólastjóra Kennaraskólans, séra Magnús
Helgason. Aldrei hafði ég séð hann, en
mikið hafði ég heyrt látið af gáfum hans
og skólastjórn. Ég hálfkveið því að hitta