Skagfirðingabók - 01.01.2016, Qupperneq 88

SKAGFIRÐINGABÓK
88
hana. Þau Halldór og Rósa eignuðust
einn son, Einar að nafni, hinn mesta
dugnaðarmann. Bjó hann lengi í Fljótum
og var giftur áður Guðrúnu dóttur Steins
Guðmundssonar á Hraunum, en síðar
Svanborgu Benediktsdóttur og búa þau
á Siglufirði.
Á efri árum sínum varð Halldór í
Tungu geðveikur. Sótti á hann mikið
þunglyndi og samviskubit. Sótti hann
mjög eftir að fyrirfara sér. Var honum
komið að Hraunum til Sveins frænda
síns og Helgu, er þá bjuggu þar, og
varð að gæta hans vandlega, en þó tókst
honum að drekkja sér í Miklavatni seint
um sumarið.
Þá var vinnukona á Hraunum Helga
Jónsdóttir bónda að Ámá í Héðinsfirði,
greind kona og merk, þótti hún skyggn.
Hún var stödd úti í Héðinsfirði þegar
Halldór drekkti sér og kom þaðan degi
síðar. Kom hún að Lambanesreykjum
seint um kvöldið á heimleið, en það er
næsti bær við Hraun. Hún sá þá að fólk
var þar fremur dauflegt en eigi gat það
tíðindanna við hana en lagði mikið að
henni að gista. Hún kvaðst vilja heim en
sagði í spaugi að einhver piltanna gæti
gengið með sér út fyrir Búðartungugilið,
en þar þótti oft reimt. Því var lítt ansað
og fór hún þaðan ein. En er hún kom
út í Búðartungu, þá þóttist hún verða
þess vís að eitthvað hefði komið fyrir
Halldór. Sagði hún svo frá síðar, að þar
hefði hún mætt tveimur mannverum og
hefðu þeir haft Halldór á milli sín. Eigi
sakaði hana neitt og komst hún heilu
og höldnu heim að Hraunum. Var fólk
þar fremur dapurt og sagði henni lát
Halldórs og með hverjum atburðum það
hefði orðið. Eigi þótti Helgu þetta svo
mikil tíðindi, að ástæða væri til að fólk
klæddist sekk og ösku, en þá sagði fólk
henni að ástæðan væri sú að Halldór, sem
þá hafði staðið uppi í tvo daga, fylgdi svo
mjög hverju mannsbarni á heimilinu, að
miklar kvartanir gengju um það þá þegar,
og taldi það slíkt eigi skemmtilegt. Helga
bað þegar um lykil að skemmu þeirri sem
lík Halldórs stóð uppi í og gekk þangað.
Fór hún höndum um líkið og las nokkuð
gott yfir því, læsti síðan skemmunni og
gekk þrjá hringi kringum hana rangsælis.
Brá svo við að eftir það fylgdi Halldór
ekki fólki frá Hraunum.
Helga þessi giftist síðar Lofti Bjarna-
syni og bjuggu þau á Staðarhóli í
Siglufirði. Voru börn þeirra Páll og
Guðmundur Loftsson bankastjóri á Eski-
firði, Katrín Loftsdóttir, dáin fyrir fáum
árum í Siglufirði, og fleiri.
Rósu, ekkju Halldórs frá Tungu, fékk
síðar maður sá er Jón hét Guðmundsson
og bjuggu þau lengi í Tungu og þóttu
hin merkustu hjón. Þótti Jón fróður
um margt og ráðagóður. Sonur þeirra
var Halldór, sá er lengi bjó á Bjarnargili
og er enn á lífi þegar þetta er ritað, á
Kappastöðum í Sléttuhlíð.
Sögn Guðrúnar Jónsdóttur (Oddasonar)
á Brúnastöðum í Fljótum veturinn
1922, þá gamallar. Hún dó í Ólafsfirði
samsumars. Hreinritað og nokkuð
breytt 1948. Tímasetning mín. Jón
Jóhannesson.