Breiðfirðingur - 01.04.1982, Page 43

41
BREIÐFIRÐINGUR
Þessir kvöldlestrar á heimilum fyrri tíma, held ég að hafí orðið
börnunum gott veganesti þegar út í lífíð kom. Ljósið frá þessum
stundum hefur borið birtu fram á veginn.
Ró var yfír öllum. Ahrif helgistundarinnar mátti sjá á hverju
andliti. Nú var farið að búa um rúmin og hátta. I ró og friði var
leitað á náðir svefnsins. En þó, svefninn vildi ekki koma. Uti
ólmaðist stórhríð og rok. Nú var veðrið orðið svo voðalegt, að
lampinn sem var í grind í loftinu, hristist til og frá. Var hann nú
tekinn úr grindinni og látinn niður á borðið, en þar var látið loga
á honum yfir nóttina.
Pabbi og mamma fóru ekki úr fötum þessa nýársnótt og annað
fullorðið fólk mun lítið sem ekkert hafa sofíð.
Ég man hvað ég varð hrædd, þegar ég vaknaði og sá bæði
mömmu og pabba á fótum.
Bærinn hristist og skalf, og það ýlfraði óhugnanlega í öllu.
Klukkan á veggnum gaf frá sér óhugnanleg hljóð, og var hætt að
ganga. Þá var hún færð niður á borð til lampans.
Ég þorði einskis að spyrja. Tróð fingrunum upp í eyrun og
dró sængina upp fyrir höfuð, og sveif inn í draumheima.
Er ég vaknaði á nýársdag var pabbi að reyna að moka sig út úr
bænum. Var það hin mesta þrekraun því skeflt hafði fram af
öllum húsum. Þó tókst honum eftir langan tíma að moka sig út
og fór hann nú að moka því mesta frá gluggunum.
Þegar þessu var lokið kom hann inn, og bauð öllum gleðilegt
nýtt ár, allir óskuðu honum sama. Hann fékk sér nú heitt að
drekka, síðan fór hann að brjótast til fjárhúsa að gefa fénu.
Einnig þurfti að láta í meisana handa kúnum.
Veður var mun betra en um nóttina en þó það slæmt að
enginn nema pabbi treysti sér út fyrir dyr þennan dag. Hann
varð að sjá um allt utan dyra þennan nýársdag. Nú kom sér vel
dugnaður hans og atorka. Menn og skepnur þurftu að fá vatn.
Kýrnar bauluðu hástöfum af þorsta. Borinn var inn snjór í