Tímarit Máls og menningar - 01.09.2009, Blaðsíða 98

H j a l t i H u g a s o n
98 TMM 2009 · 3
Dagný Kristjánsdóttir, 2006: „Árin eftir seinna stríð.“ Íslensk bókmenntasaga. IV. Ritstj. Guð-
mundur Andri Thorsson. Reykjavík, Mál og menning. S. 419–661.
Eiríkur Jónsson, 1981: Rætur Íslandsklukkunnar. Reykjavík, Hið íslenska bókmenntafélag.
Gunnar Kristjánsson 1998: „Stígvélaði kavalérinn. Um Arnas Arnæus.“ Tímarit Máls og menn-
ingar. 59. árg. (1998), 2. hefti. Reykjavík. S. 58–64.
Hallberg, Peter, 1946: „Um söguna af Jóni Hreggviðssyni, Árna Árnasyni og Snæfríði Íslandssól.“
Skírnir. Tímarit Hins íslenzka bókmenntafélags. CXX. ár. Reykjavík. S. 120–143.
Hallberg, Peter, 1956a: Skaldens hus. Laxness’ diktning från Salka Valka till Gerpla. Stokkhólmi,
Rabén & Sjögren.
Hallberg, Peter, 1956b: „Íslandsklukkan í smíðum. Um handrit að skáldsögu Halldórs Kiljans
Laxness.“ Landsbókasafn Íslands. Árbók 1955–1956. XII.–XIII. ár. Reykjavík. S. 139–178.
Halldór Laxness, 1979: „Um höfundinn og verk hans.“ Vettvangur dagsins. Ritgerðir. 3. útg.
endurskoðuð. Reykjavík, Helgafell. S. 312–321.
Joensen, Leyvoy, 1999: North Atlantic Nationalism and Literary Export. Submitted in partial
fulfillment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy in the Graduate School
of Arts and Sciences, Columbia University.
Jóhann Gunnar Ólafsson, 1943: „Óbótamál Jóns Hreggviðssonar á Rein. Aldarfarslýsing.“ Helga-
fell. Tímarit um bókmenntir og önnur menningarmál. 2. árg. 7.–8. h. S. 284–296.
Kristinn E. Andrésson, 1943: „Umsögn um bækur/Halldór Kiljan Laxness: Íslandsklukkan.
Helgafell, Reykjavík 1943.“ Tímarit Máls og menningar. 2. hefti. Reykjavík. S. 233–243.
Kristinn E. Andréssson, 1949: Íslenzkar nútímabókmenntir 1918–1948. Reykjavík, Mál og menn-
ing.
Kristján Karlsson, 1969: „Formáli.“ Í: Halldór Laxness: Íslandsklukkan. 3. útg. Reykjavík, Helga-
fell. S. (1–9).
Már Jónsson, 1998: Árni Magnússon. Ævisaga. Reykjavík, Mál og menning.
McKim, Donald K., 1996: Westminster Dictionary of the Theological Terms. Louisville, West-
minster John Knox Press.
Magnús Ásgeirsson, 1944: „Bréfaskipti um bækur og höfunda milli Magnúsar Ásgeirssonar
og Snorra Hjartarsonar.“ Helgafell. Tímarit um bókmenntir og önnur menningarmál. 3. árg.
Reykjavík. S. 118–129.
S[igurður] G[uðmundsson], 1944: „Íslendingar eiga stórfenglegri skáldsagnageymd en nokkur
önnur Evrópuþjóð. Viðtal við Halldór Kiljan Laxness.“ Þjóðviljinn. 23. des. 1944. Reykjavík.
S. 4–5.
Sveinn Bergsveinsson, 1946: „Síðustu sögur Halldórs Kiljans Laxness.“ Helgafell. Tímarit um bók-
menntir og önnur menningarmál. 4. árg. Reykjavík. S. 311–324.
Turíð Sigurðardóttir, 1993: „Íslandsklukkan som poetisk modstand.“ Literature as Resistance and
Counter-Culture. Papers of the 19th Study Conference of the International Association for Scand-
inavian Studies. Ritstj. András Masát. Budapest, Hungarian Association for Scandinavian
Studies. S. 170–174.
Þorleifur Hauksson, 2003: Sagnalist. Íslensk stílfræði II – Skáldsögur 1850–1970. Reykjavík, Mál
og menning.
Tilvísanir
1 Hér og eftirleiðis er vitnað til 5. útg. Íslandsklukkunnar frá 1991.
2 Um túlkanir á Íslandsklukkunni, sjá eftirmála.
3 Dagný Kristjánsdóttir (2006: 489) nefnir Íslandsklukkuna „þjóðar-epos“ og getur sér þess til að
ekkert eitt skáldverk hafi haft jafn mikil áhrif á þjóðina.
4 Íslandsklukkan kom út í þremur hlutum 1943 til 1946 (Íslandsklukkan 1943, Hið ljósa man 1944
og Eldur í Kaupinhafn 1946). Forsögu verksins má þó rekja allt til 1924 er Jón Helgason prófess-
or kynnti mál Jóns Hreggviðssonar fyrir Halldóri Laxness. 1934 setti skáldið saman yfirlit yfir
TMM_3_2009.indd 98 8/21/09 11:45:36 AM