Tímarit Máls og menningar - 01.09.2009, Blaðsíða 92

H j a l t i H u g a s o n
92 TMM 2009 · 3
Þíngeyrum. Eins skal verða aftur skilað þeim höfuðbólum fornum sem danska
krúnan sölsaði undir sig eftir fall íslensku kirkjunnar. Og það skal verða reistur
á Íslandi veglegur háskóli og collegia þar sem lærðir menn íslenskir skulu aftur
lifa lífi manna.
Við munum byggja hallir, sagði hún, eingu síðri en þær sem lénsherra Gullinló
hefur bygt sér í Danmörk fyrir Íslandsskattinn.
Hann sagði: Á Þíngvöllum skal rísa veglegt lögréttuhús og sett önnur klukka
stærri og hljómfegurri en sú sem kóngurinn lét rekvírera og böðullinn skipaði
Jóni Hreggviðssyni að höggva niður.
Það kalda túngsljós sem glampar á Drekkíngarhyl skal ekki leingur verða hin
eina miskunn með fátækum konum á Íslandi, sagði hún.
Og húngraðir betlarar ekki leingur uppfestir í réttlætisnafni í Almannagjá,
sagði hann.
Allir munu vera okkar vinir, sagði hún; því fólkinu líður vel.
Og þrælakistan leggjast niður á Bessastöðum, sagði hann, því í landi þar sem
fólkinu líður vel eru ekki framdir glæpir.
Og við ríðum um landið á hvítum hestum, sagði hún. (422–423)
Ísland og Evrópa
Að liðinni draumanótt rennur dagur þar sem önnur lögmál gilda.
Snæfríður sver fyrir það við þernu sína að til sín hafi komið gestur og
leggur „á stað útá það skelfíngarhaf þar sem aungvir ráða utan guð
einn …“ (424). Arnas gengur hins vegar til móts við örlög sín og bóka
sinna í eldinum í Kaupinhafn. Hlutskipti hans verður úfinn haus Jóns
Hreggviðssonar og ekkert annað (420, 442–446).
Hvað gerist í morgunsárið í húsi Gullmakarans? Hvers vegna liggur
lögbókarhandritið sem Arnasi var ætlað enn í kistu Snæfríðar og inn-
sigluð bréfin gegn honum í handraðanum (413–419, 423–424)? Hvað
sem gerist vaknar Arnas af draumi, gerir sér grein fyrir að það Nýja-
Ísland sem hann hafði séð rísa úr hafi er óraunsær draumur, uppfylling
hans er undir því komin að landið sé innlimað í Evrópusamband sögu-
tímans:
Ég veit þið hamborgarmenn munduð færa oss íslenskum maðklaust korn og ekki
telja ómaksvert að svíkja á oss mál og vog. En þegar á Íslandsströnd eru risnir
þýskir fiskibæir og þýsk kauptún, hve leingi mun þess að bíða að þar rísi og þýskir
kastalar með þýskum kastalaherrum og málaliði. Hver er þá orðinn hlutur þeirrar
þjóðar sem skrifaði frægar bækur? Þeir íslensku mundu þá í hæsta lagi verða feitir
þjónar þýsks leppríkis. Feitur þjónn er ekki mikill maður. Barður þræll er mikill
maður, því í hans brjósti á frelsið heima. (429–430)
TMM_3_2009.indd 92 8/21/09 11:45:36 AM