Tímarit Máls og menningar - 01.02.2011, Qupperneq 56

H a u k u r I n g va r s s o n
56 TMM 2011 · 1
Máls og menningar við Laugaveginn því ég vissi að það fengist þar – ég
svitnaði þegar ég gekk fram hjá. Það er ekki hreinn og beinn masókismi
að gefa út ljóð en það er mjög tengt því. Það er eins og að skora eigin
veikleika á hólm að skrifa ljóð og vilja birta það.“
SAMBAND
Við skvöldruðum okkur inn í mannhafið
með tilheyrandi deyfð,
og sýsluðum fátt.
Góðu heilli er gleðin skammvinn;
kastið á, og út skal halda
og daufar eru lýsingar.
Góðu heilli
aðskilur okkur það
sem hélt okkur saman:
þessi kjarnaofn
sem þú berð í brjósti þínu.1
Bókin sem Ófeigur hafði í smíðum á þessum árum kom aldrei út og
að lokum fór svo að hann óx frá henni, glíman við bragarhættina gerði
hann langeygan eftir einfaldleika og það verður að segjast eins og er að
skólun í klassískum íslenskum bókmenntum er ekki það sem kemur
fyrst upp í hugann þegar frumraun Ófeigs, Skál fyrir skammdeginu
(Nykur 2001), er lesin. Vikið verður nánar að efnistökum bókarinnar
hér á eftir en það vekur athygli að Ófeigur hefur bæði gefið út undir
merkjum Nykurs og Nýhils en þessir hópar eru farnir að setja svip sinn
á bókmenntasöguna.2 Þeir höfundar sem helst eru tengdir við Nýhil eru
ögn yngri en Ófeigur og má þar nefna Kristínu Eiríksdóttur, Þórdísi
Björnsdóttur, Eirík Örn Norðdahl og Hauk Má Helgason: „Ég leitaði til
Andra Snæs þegar fór að hylla undir útgáfu fyrstu bókarinnar, ég var
þá með stóran bunka af ljóðum sem ég vissi ekkert hvernig ætti að raða
saman í bók. Það ferli tók alveg heilt ár og Andri Snær hjálpaði mér mjög
mikið við að laga það sem betur mátti fara og uppröðunina. Hann kom
eiginlega þessari bók út og fyrir það er ég honum ævinlega þakklátur.
En svo 2003 fer þessi skáldaklíka sem kennd var við Nýhil að myndast
og það sumar var mér boðið að fara hringferð um landið með þeim og
lesa upp og ég var viðloðandi þann hóp alveg fram til ársins 2008 þegar
ég aftengdi mig þeim.“