Tímarit Máls og menningar - 01.05.2011, Side 61

J ó h a n n J ó n s s o n s k á l d
TMM 2011 · 2 61
blaðsins (17. des. 1990) um heimsókn sína í þetta hús árið 1990, en þá var
það í niðurníðslu og borgin sjálf skítug og óaðlaðandi. Nú er húsið allt
uppgert og Leipzigborg sjálf aðlaðandi og falleg.
Hér lýkur þessari samantekt. Ekki óraði mig fyrir því, þegar ég tók að
mér að lesa ljóð Jóhanns inn á hljóðbók fyrir hlusta.is, að það ætti eftir
að draga þennan dilk á eftir sér. En í raun hefur efnið borist til mín án
mikillar fyrirhafnar og sumt án frumkvæðis af minni hálfu. Það er því
freistandi að álykta að gamli maðurinn faðir minn hafi verið með mér
og stutt mig við þetta verk. Alla vega veit ég að fátt hefði glatt hann meir
en að sonur hans stæði að aukinni kynningu á vini hans og átrúnaðar­
goði Jóhanni Jónssyni skáldi.
Heimildir
Elín Thorarensen: Angantýr, minningar um hann, Reykjavík, 1946.
Halldór Guðmundsson: Halldór Laxness – ævisaga, Reykjavík, 2004.
Halldór Laxness: Grikklandsárið, Reykjavík, 1980.
Halldór Laxness : Í túninu heima, Reykjavík, 1975.
Halldór Laxness: Skáldatími, Reykjavík, 1963.
Halldór Laxness: Úngur eg var, Reykjavík, 1976.
Halldór Laxness: Vettvangur dagsins, 1942.
Haukur Þorleifsson: Minningargrein, Morgunblaðið 9. október 1932.
Ingi Bogi Bogason: „Leipzig 1990“, Lesbók Morgunblaðsins 17. desember 1990.
Ingi Bogi Bogason: „Til að mála yfir litleysi daganna“, Skírnir 165. ár, vor 1991.
Jóhann Jónsson: Bréf til Guðlaugar Eiríksdóttur. Ópr.
Jóhann Jónsson: Undarlegt er líf mitt! – bréf Jóhanns Jónssonar skálds til sr. Friðriks A. Friðriks-
sonar, Reykjavík, 1992.
Kristinn E. Andrésson: Íslenzkar nútímabókmenntir 1918–1948, Reykjavík 1949.
Kristinn E. Andrésson: Minningargrein, Morgunblaðið 13. september 1932.
Óskar Guðmundsson: „Hinsta kveðja í Ólafsvík“, Alþýðublaðið 29. júlí 1997.
Óskar Guðmundsson: „Og djöfullinn hljóp í pípuna mína“, Alþýðublaðið 25. júlí 1997.
Óskar Guðmundsson: „Skáldið frá Ólafsvík“, Alþýðublaðið 18. júlí 1997.
Tilvísanir
1 Raunar voru þau ekki formlega gift þó að ég kalli hana ekkju Jóhanns. Halldór Laxness talar
um „ástkonu Jóhanns“.
2 Þau Jóhann skildu árið 1925, Nikólína fluttist til Kaupmannahafnar og bjó þar í fimm ár en
fluttist svo heim.