Tímarit Máls og menningar - 01.05.2011, Síða 89
Vo r f ö g n u ð u r
TMM 2011 · 2 89
Hingað gekk ég að gera bæn mína,
og ég græt? Fyrirgef, fyrirgef
einnig þessi tár þeim stundlega,
þú, sem verða munt!
Þú munt leysa mig frá öllum efa,
ó þú, sem leiða munt mig um
hinn myrka Dauðadal! Þá mun mér opinberast
hvort þessi gullni lyngormur átti sál!
Sért þú aðeins mótað duft,
Maísonur, svo verðir þú þá
aftur svífandi duft
eða hvað annað að vild Hins eilífa.
Úthell af nýju, auga mitt,
gleðitárum!
Þú, harpa mín,
lofa Herrann.
Umvafin aftur, pálmatrjám
er harpa mín umvafin; ég syng Herranum.
Hér stend ég. Umhverfis mig
er allt almætti og undur allt.
Með djúpri lotning horfi ég á sköpunarverkið,
því þú,
Hinn nafnlausi, þú
skapaðir það.
Blævindar, sem um mig anda og svalinn mildi
sem leikur um glóandi andlit mitt,
ykkur, undursamlegu blævindar,
sendi Herrann, Hinn óendanlegi!
En nú kyrrast þeir allir, nú anda þeir vart,
morgunsólin bliknar;
skýin flæða fram!
Sýnt er nú, hann kemur, Hinn eilífi!