Tímarit Máls og menningar - 01.11.2011, Side 77
A r f l e i f ð m á r a n s
TMM 2011 · 4 77
hvorki í nálægð né í fjarska:
svo sönn og svo fullkomin er hún
að þar, í ríki Arabanna,
vildi ég vera fangi hennar.
Sannlega, sannlega þrái ég,
þrái þessa konu í fjarska
því ástarunaður minn er allur
hjá þessari konu í fjarska.
En þrá mín þekkir sína hindrun –
forlögin frá mínum guðföður:
Þau að ég ann, en mér er ei unnað.
(Þýðing: Daníel Á. Daníelsson, stytt.)
Aðskilnaðurinn frá hinni heittelskuðu er jafn óyfirstíganlegur í báðum
ljóðunum, afstaðan til hennar er fullkomin undirgefni, orðið „þrá“ er
miðlægt en þráin er vonlaus. Lýsingin á söknuðinum blandast nátt
úrulýrík. Nánar tiltekið byrja bæði ljóðin á náttúrulýrík, síðan hefst
kvein skáldsins yfir vonlausum ástamálum og endirinn hjá báðum er sá
sami: ég elska en ást mín er ekki endurgoldin.
Andalúsíuljóð í þýðingu Daníels er 20. aldar úrval úr stærra safni
andalúsískra ljóða frá fjórum öldum sem sett var á bók árið 1243. Tæpur
helmingur ljóðanna fjallar um ástamál. Þótt aðeins sé litið á þau ljóð og
hins vegar þýðingar Daníels á ástarljóðum trúbadora má nánast velja ljóð
af handahófi úr hvorum flokki og finna ótal samsvaranir eins og hér.
Arabísk-rómönsk söngljóð
Á gullöld sinni var íslam heimsveldi. Miðstjórn var að vísu veik í nútíma
samanburði og fór dvínandi. En menning þess nærðist og þáði kraft af
miklu svæði, og þess naut máraríkið. Öflug tónlistaruppsveifla varð þar
á 8. öld og var einkum ættuð frá Persíu. Með tímanum leiddi menn
ingarblandan í Andalúsíu til mikillar menningarlegrar nýsköpunar. Ein
sú helsta var á sviði ljóðasöngs. Sönglistin tvinnaðist þá æ meira saman
við ljóðagerðina og á 10. og 11. öld gat það af sér sérstaka grein ástarsöng
ljóða sem minnir að ýmsu leyti á dægurtónlist, sungna af almenningi,
jafnvel var dansað við, enda varð hún svo vinsæl að óhætt er að tala um
ástarsöngvabylgju. Erfitt er að rekja áhrif márískrar tónlistar út fyrir
máraríkið þar sem lögin eru hvergi varðveitt niðurskrifuð á nótum.
Textar þessara ástarsöngva eru hins vegar margir hverjir varðveittir.
Þeir voru nýmæli á sínum tíma. Tungumál þeirra var oft og tíðum ekki