Tímarit Máls og menningar - 01.02.2016, Blaðsíða 89

D ý r g r i p i r ú r d j ú p i t í m a n s
TMM 2016 · 1 89
Reykjavík 16. nóv. 1924
Kæri vinur.
Þegar Sigríður dóttir mín kom heim í haust, færði hún mér þau góðu og gleðilegu
tíðindi, að þið hefðuð bundið heit ykkar í milli. Það má því ekki vera minna, en að
ég láti í ljósi mína hjartans ánægju yfir þessari ákvörðun ykkar og flytji yður mínar
innilegustu hamingjuóskir, þar sem ég er hjartanlega ánægður með hlutskipti dóttur
minnar í yðar höndum og þar sem ég er innilega glaður yfir, að hún skuli hafa hlotið
jafn einlægan, góðan og vel gefinn dreng og ég veit að þér eruð, og ég á enga einlægari
ósk til í eigu minni en þá, að yður iðri aldrei að hafa stigið það spor, er þér nú hafið
tekið ákvörðun með í þessum efnum, enda hefi bæði von og traust á því líka að Sigríði
takist að gera yður hamingjusaman, þar sem ég veit að traust hennar á yður og ást er
óbifanleg.
Ég ætla ekkert að fara að skrifa um dóttur mína, hverja kosti hún hefir til að bera –
til þess er mér málið of skylt; aðeins vil ég segja það að þér hafið, þar sem hún er, hitt
fyrir hreina og óspillta sál, sem sjálfsagt má telja barnslega í ýmsu, en sem ég vona,
að eigi fyrir sér að þroskast og fullkomnast í yðar, góðu, mannúðlegu og – að því er
ég treysti – umburðarríku höndum. – Ég fullyrði svo ekki frekar um þetta efni. Vænti
aðeins þess, að fá frá yður línu við tækifæri, því það væri mér ánægjuefni. Gæti þá svo
farið, að eitthvað teygðist frekar úr bréfsefninu, þegar maður færi að kynnast nánar.
Kjartan, sonur minn, segir mér, að hann sé að læra þýsku hjá yður. Vona ég, að hann
herði sig, því hann þarf sjálfsagt á því máli mikið að halda við það starf, sem hann nú
hefir tekið að sér.
Að svo mæltu kveð ég yður með óskum alls hins besta og bið guð að blessa yður
alla tíma.
Yðar hjartanlega einlægur vinur
Þorvarður Þorvarðarson.
Þorvarður Þorvarðarson (1869–1936) templari, leikhúsmaður og prentari
var um margt merkismaður og á skilið að skrifað væri um starf hans og líf.
Móðir Sigríðar, Sigríður Jónsdóttir, féll frá árið 1921. Kjartan (1898–1936) var
blaðamaður í Reykjavík, ókvæntur og barnlaus.
Einar svarar bréfi Þorvarðar og gleður þar með gamla manninn sem svarar
strax þann 15. desember 1924 og birtist það í bók minni „Hugsjónaeldur,
minningar um Einar Olgeirsson“ bls. 178. Var því einkar ánægjulegt að finna
þetta vel orðaða bréf sem gefur enn betri mynd af hlutaðeigendum.
Þann 20. september árið 1927 gengu Einar og Sigríður í hjónaband á
heimili Þorvarðar Þorvarðarsonar og seinni konu hans, Gróu Bjarnadóttur
(1878–1964). Eftir veisluna sigldu ungu hjónin með Dronning Alexandrine
til Akureyrar þar sem þau bjuggu næstu árin. Hjónaband foreldra minna
stóð í 66 ár og bar þar aldrei skugga á. Rættust þar með óskir Maríu í Barði
og Þorvarðar afa míns þeim til handa.