Tímarit Máls og menningar - 01.02.2016, Page 99

Tv ö l j ó ð
TMM 2016 · 1 99
betur fer, því annars yrði okkur ekkert ágengt. Við erum
samt bara starfsfélagar, stundum jafnvel vinir eða allavega
kunningjar, ekkert meira, enda gæti ég verið pabbi þeirra
flestra, auk þess sem ég er löngu orðinn náttúrulaus, að ég
held. Það pirrar mig reyndar smá, en ég bæti mér það upp
með sætabrauði og sígarettum.
Ég er ykkar maður.
Ég er yfirleitt ansans hreint ósköp góður drengur, ef að er gáð.
Aldraða móður mína heimsæki ég reglulega á elliheimilið og
ef ég ætti konu þá lægi hún kannski á hjúkrunarheimili og ég
myndi heimsækja hana á hverjum degi – en ef hún væri dáin,
þá færi ég sirka vikulega með blóm að gröf hennar. Og ég
myndi harma hana með iðrun og eftirsjá, því ég get vel verið
góður í mér. Góður sonur, góður eiginmaður, góður ekkill –
en þó ekki síst gott ekkert í bergmáli minna innstu fylgsna,
tómi hjartans, auðn sálarinnar. Ég hef samt tilfinningar,
einhvers staðar, ég veit það. Ég bara flíka þeim ekki.
Ég er ykkar maður.
Ég er elskaður og dáður, þrátt fyrir allt. Því ég er sá sem sér
til þess – þó ekki neitt mjög persónulega (því til þess þyrfti ég
að vera meiri persóna) – að samstarfskona mín mun rétta hlut
ykkar einsog kostur er ef einhver hefur brotið á ykkur, að því
undanskildu að reisa upp frá dauðum ykkar nánustu ef þeir
hafa verið myrtir. Þetta geri ég fyrir ykkur.
Ég er ykkar maður.
Ég er oftast réttsýnn, þótt ekki sjái það allir undireins,
og samviskugyðjan hangir á herðum mér dag og nótt.
Ég er ykkar maður.
Ég er alltaf rétt til hliðar við eldlínuna en virðist þó vera í
henni miðri; er ávallt hér um bil á toppnum en þar set ég
samstarfskonu mína.