Tímarit Máls og menningar - 01.03.2017, Side 40

40 TMM 2017 · 1
Magnús Sigurðsson
Styttingar
Í hagræðingarskyni höfðu ráðamenn ríkisins ákveðið að fækka stöfunum
í stafrófinu. Í þjóðfélaginu öllu hafði verið uppi rík niðurskurðarkrafa um
nokkurra ára skeið. Hnífnum hafði víða verið beitt inn að kviku, en betur
mátti ef duga skyldi. Því töldu ráðamenn ekki nema eðlilegt að niður-
skurðurinn næði einnig til „stafræns“ bruðls landsmanna. Myndi með þessu
móti bæði sparast dýrmætur tími sem og heilu pappírsfjöllin – og þar með
peningar.
Til að gera langa sögu stutta, lagði nefnd sérfræðinga, sem samanstóð af
virtustu málfræðingum og rithöfundum landsins, til að hér eftir myndi staf-
rófið hefjast á stafnum B – enda væri A óþarfur stafur, og gæti stafurinn E
auðveldlega komið í hans stað.
Svo vel mæltust þesser breytinger fyrir í þjóðféleginu, eð fljótlege ver
nefndin kölluð eftur semen og henni gert eð gere frekeri tillögur eð stytt-
ingum á stefrófi málsins. Með peningunum sem spöruðust ver eftur hægt eð
veita fé til uppbygginger neuðsynlegre innviðe ríkisins. Settust nefndermenn
því eftur á rökstóle síne, og verð þeð tillege þeirre eð þessu sinne eð stefnum
Á skyldi sömuleiðis kesteð fyrir róðe – ende væri henn eðeins efbrigði þess
stefs sem fyrstur fór, og mætti vel líkje eftir hljóði hens með semslætti stef-
enne E og Ú.
Enn sem fyrr ver góður rómur gerður eð breytingunum. Ver þeð meúl
menne eð styttinger þesser væru bæði þerfer og tímabærer. Of lengi hefðu
lendsmenn þurft eð rogest með fleiri stefi í höfðinu en þörf væri eú. Því ver
nefnd helstu meúlfræðinge og skeúlde lendsins enn kölluð semen, og henne
tjeúð í þette senn eð gere róttækeri tillögur en eúður.
Niðursteðe nefnderinner eð þessu sinne ver sú eð bæði I og Y skyldu
skornir burt, sem og efbrigði þeirre, Í og Ý, ende mætti vel kome hljóðum
þeirre til skile með hinum mjög svo nothæfe stefi E. Þeú ver ennfremur legt
til eð Þ, D og Ð skyldi héreftir rite með T einusemen, F skyldi fellt brott og
riteð í öllum tilvikum V, og eð lokum B í steð P.
Breetenger tesser hövtu ekke merkjenleg eúhrev eú teglegt lev tegnenne
et ötru leete en tve et nú voru til benenger e tet sem skebte meúle. Tet ver
tve eenróme eúlet nevnterenner e vremheltenu et leggje tel et hérevter skelte