Tímarit Máls og menningar - 01.03.2017, Síða 120

H u g v e k j a
120 TMM 2017 · 1
það vitanlega mun verra. En öllum ber
saman um að Klúbbmennirnir hafi verið
höfuðpaurarnir í málinu og tekið þátt í
því persónulega. Það skiptir engum
togum, þeir eru handteknir og settir í
einangrun. En þótt vitnisburðurinn gegn
þeim sé lagður fram harðneita þeir öllum
sakargiftum og standa fast á því. Lög-
reglumennirnir eru þó vissir um að þeir
muni um síðir láta undan, enda fer nú að
draga til tíðinda, ein af þeim sem játaði
fær dularfullar og nafnlausar hringingar,
þar sem hún er spurð hvort hún sé ekki
búin að segja nóg. Lögreglan telur ástæðu
til að óttast um líf hennar og fær henni
vopnaða lífverði. Það vitnast um hneyksli
í fangelsinu: föngunum tekst að skiptast á
bréfum. Ungur og djarfur þingmaður
tekur málið upp á opinberum vettvangi
með brauki og bramli og ber Dómsmála-
ráðherrann þungum sökum. Þá er ekkert
annað eftir en sögulokin, játningar
„Klúbbmanna“ og vafalaust afsögn ráð-
herrans líka.
En það verða engin sögulok. Rann-
sóknin hjakkar í sama farinu, Klúbb-
mennirnir þverskallast við og um vorið
er svo komið að lögreglunni er ekki leng-
ur stætt á að geyma þá bak við lás og slá,
þeim er sleppt tíunda maí. Lögreglan er
þó enn sannfærð um sekt þeirra, og
almenningur reyndar líka, eins og fyrr-
greind þjóðsaga er til vitnis um. En að
lokum getur lögreglan ekki lengur lamið
hausnum við steininn, Klúbbmennirnir
eru saklausir, glæpasagan sprungin. Og
bókabúðargluggar sálarkompunnar
standa galtómir.
Þessi þáttaskipti verða nú sumarið
1976. Þá kemur til landsins þýski leyni-
lögreglumaðurinn Karl Schütz, kvaddur
sérstaklega til að leysa Geirfinnsmálið, og
telur Jón Daníelsson að hann hafi fljót-
lega ákveðið að afskrifa Klúbbmenn. En
nú voru góð ráð dýr, það þurfti snarlega
að skálda nýja sögu, helst ekki síðri, ann-
ars var enginn kostur fyrir hendi annar
en sá að fella málið niður eða þá skella
allri skuldinni á smákrimmana, sem væri
óneitanlega antiklimax. Fyrstu merkin
um nýja sögu eru þó nokkuð eldri, semsé
þegar farið var að draga Guðjón Skarp-
héðinsson inn í málið. Hann var nefni-
lega af allt öðru sauðahúsi en þeir sem
höfðu verið yfirheyrðir fram að því, að
vísu var hann gamall kennari Sævars og
hafði látið hann flækja sig inn í smygl á
cannabis indica, í dálitlum Bakka-
bræðrastíl, en ekki verður séð að hann
hafi haft nokkur minnstu tengsl hvorki
við smásíli né stórlaxa undirheimanna.
En átján dögum eftir að Klúbbmenn fá
aftur að leika lausum hala er Erla tekin
til yfirheyrslu og þá er farið að spyrja
hana um samskipti þeirra Sævars við
Guðjón.
Eftir þetta fer athyglin að beinast meir
og meir að Guðjóni og verður hann um
síðir ein af aðalpersónunum; Sævar er
yfirheyrður um tengsl sín við hann, og
hefur Stefán Unnsteinsson þetta eftir
honum í bók sinni Stattu þig drengur,
þættir af Sævari Ciesielski:
„Eitt sinn var ég spurður um hugsan-
leg tengsl milli mín og hans (Guðjóns)
við einhverja Baader-Meinhof konu
þegar við vorum á meginlandinu 1975.
Það var reynt að flækja mann í allan
fjandann.“
Seint á árinu kemur enn ný hlið á
Geirfinnsmálinu fram í drungalegt dags-
ljós rannsóknarlögreglunnar: Klúbb-
menn voru saklausir, en hvers vegna
höfðu þeir verið dregnir inn í málið? Í
yfirheyrslum sögðu nú fyrstu sakborn-
ingarnir að það hefðu verið samantekin
ráð þeirra að vísa á þessa menn ef þeir
yrðu sjálfir gómaðir. En skyldi þetta ekki
hafa verið hluti af undirferli hippa og rót-
tæklinga?
Þetta bendir til þess að nýr reyfari hafi
verið í þann veginn að hoppa inn í bóka-