Loðdýrarækt - 01.09.1931, Síða 21

19
eftirlíkja, en það liefir sérstaklega Þjóðverjum
tekizt um flest loðskinn, þótt þau séu vitanlega
seld ódýrari en ekta skinn.
Vera má, að vísu, að með tímanum verði
eins arðsamt að rækta önnur loðdýr, t. d. mink,
þar sem fiskur fæst ódýr, og ef til vill fleiri.
Nú er og verið að gjöra tilraunir með að ala_
refi næstum eingöngu á fiski.
Saga silfurrefaræktarinnar.
Arið 1875 skrifaði liðsforingi nokkur í Kanada,
Blackfood að nafni, grein um það, að arðvæn-
legt myndi að rækta silfurrefi.
Charles Dalton, sem seinna var aðlaður af Eng-
landskonungi, fyrir að koma þessari uppástungu
Blackfoods í framkvæmd, reisti fyrsta refagarð-
inn. Ilann hafði alla refina saman í stórri girð-
ingu, en ekki í sérbúrum, eins og nú tíðkast.
Hann og félagi hans, Robert Dalton, græddu of-
fjár á refabúi sínu og fyrstu undaneldisdýrin,
20 pör, seldu þeir til Prince Edward Island fyr-
ir ca. 2 milj. króna.
Þaðan kom fyrsta silfurrefaparið til Noregs
árð 1913, og kostaði það 60 þús. kr.
Silfurrefa-innflutningur til Noregs hyrjaði þó
aðallega 1925, og voru þá flutt inn mörg hundr-
uð dýr frá Prince Edward Island. Mörg af þess-
um dýrum voru léleg, því þeir sem velja áttu,
höfðu lítið vit á að dæma um kosti dýranna.
Kaupin voru gerð í ágúst og september, eu þá
2*