Loðdýrarækt - 01.09.1931, Síða 44

42
eru úr bakteríusjúkdómum, t. d. kjöt af hestum,
sem drepizt hafa úr hrossasótt (garnabólgu og
Jífhimnuhólgu), eða kjöt af nautgripum eða öðr-
um dýrum, sem drepizt hafa úr magasjúkdóm-
um, legbólgu, eða júgurhólgu, ígerðum o. s. frv.
—- Varast verður einnig að gefa refum saltað
kjöt eða annan saltan mat, nema vandlega sé
afvatnaður.
Refir missa mjög fljótt matarlyst, ef þeir sýkj-
ast. Oft ræður það alveg um bata dýrsins, hvort
hægt er að næra það. Hætta verður alveg að
hjóða dýrinu mjölmat, hverju nafni sem nefnist,
en heitt blóð, lijarta, lifur og' innýfli, einkum
úr fuglum og kanínum, er sælgæti fvrir refinn.
Fyrsti matur, sem veikir refir oftast geta étið,
er einmitt blóðug innýfli. Sennilega eru það hæti-
efnin og önnur sérstök efni, sem likaminn þarfn-
ast, sem dýrið einmitt fær i þessu fóðri og veld-
ur þvi að refurinn etur það, þótt hann snerti
ekki annað. Fáist dýrið ekki til að eta neitt, er
oft rétt að reyna að hella í gegnum slöngu, sem
stungið er inn i endaþarminn, hlöndu úr ósoðn-
um eggjum, mjólk og dálitlu af blóði.
Nokkrir helztu refasjúkdómar eru þessir:
1. Sníkjudýrasjúkdómar eru lang' algengastir
og gera sennilega mestan skaða, þegar á allt er
litið. Einkum eru það yrðlingarnir, sem þola þá
illa, og drepast þeir oft unnvörpum af þeim.
Sníkjudýr þessi drepa sjaldan fullorðin dýr, en
helgurinn verður ljótur og verðlítill, og dýrin eru
miklu fóðurfrekari en ella. Aðalráðið til þess