Loðdýrarækt - 01.09.1931, Side 59

57
af stærstu kostunum, sem ég tel hér við loðdýra-
ræktnnina, er það, að hér er ekki nærri eins mik-
il hætta húin af ýmsum kvillum, sem dýrin geta
fengið, sem stafa af ýmsum smitandi bakteri-
um, er lifa í feitum og rökum jarðvegi í öllum
lieitari löndum og geta verið dýrunum skaðleg.
Ég' hefi ennþá íengið stutta reynslu á fóðrun
refa hér á landi, en eftir þeirri reynslu, sem ég
hefi fengið, virðist mér vera yfirleitt létt verlc
að fóðra þá, og má láta þá lifa á mjög ódýrri fæðu
yfir allt árið, hvort heldur þeir eru liafðir við
sjó eða uppi í sveit, og allir þeir, sem hafa eitt-
hvert bú, geta framleitt mikið til allt handa
þeim, sem þeir þarfnast (til fæðis). Að þvi leyti
álít ég vera mjög kostnaðarlítið fyrir bændur að
liafa nokkur pör af refum til ræktunar, með því
móti geta þeir aflað sér markaðs sjálfir á þeim
afurðum, sem refirnir þarfnast, og komið þeim
á þann liátt í peninga.
Refina er yfirleitt gott að fóðra, hvorki þurfta-
miklir, vandfæddir né ólystugir á þann matar-
skammt, sem þeim er hæfilegur á dag, þar af
leiðandi verður verkið gaman fjrrir þann, sem
gefur þeim og hirðir um þá, ef rétt er með far-
ið. Það má ekki gefa refum neina saltaða fæðu,
en saltfisk má útvatna handa þeim, ef með þarf.
Á öllum tímum er bezt að gefa refunum bæði
fisk og kjötmeti eins og það er frá náttúrunnar
hendi, það er þeim eðlilegast, en allan fisk og
kjötmeti má geyma eftir vild, með því að vind-
þurka það, þannig má geyma það yfir allt árið