Strandapósturinn - 01.06.1992, Blaðsíða 52

vegar Arngrímur Fr. Bjarnason sem skráði hana. Með því að saga
þessi er stutt, tek ég mér það bessaleyfi að skrá hana hér í heild
sinni. Sagan heitir Múlafjallshellir.
„I Múlaíjalli á Skálmarnesi er hellir mikill. Er það margra
manna sögn, að hellir þessi nái gegnum Múlafjall. Mynni hellisins
að austanverðu er nokkru ofan við eyðibýlið Urðir, en að vestan-
verðu er mynni hellisins ofanvert við bæinn að Firði. Stefna hellis-
ins gegnum fjallið er frá austur-landnorðri til útsuðurs. Heyrt
hefi ég, að menn hafi sleppt ketti í hellinn, til þess að kanna hvort
hann væri gegnum fjallið. Var kettinum sleppt að Firði og sagt, að
hann hafi komið út að Urðum.“
Þarna var því komin vissa fyrir því að þetta væri flökkusaga.
Atriðin eru: Að ekki finnst botn í helli með góðu móti. Köttur er
notaður til að kanna dýpt hans. Kemur síðan kötturinn út hinu
megin í fjalli, sem á að sanna að hellirinn sé á sprungu, sem nær í
gegnum viðkomandi fjall.
í tilfellinu Hrísmúlahellir, á svo að vera um jarðeld að ræða í
hellinum. Þar er raunar að finna hveri beggja vegna fjallsins, sem
vera kann að leiði hugann að því að ansi heitt sé inni í hálsinum.
Gaman væri að heyra eða sjá fleiri slíkar sögur ef einhverjir
þekkja.
Heimildarmenn mínir í þessu efni hafa verið þau: Ingimar Jónsson og
Alda kona hans á Kaldrananesi I, Ingimundur Ingimundarson og Ingi-
björg kona hans á Hóli. Ennfremur Þórdís Loftsdóttir í Odda. Öll í
Bjarnarfirði.
50