Strandapósturinn - 01.06.1992, Blaðsíða 61

Hvaða aðferðir notuðuð þið helst við að innbyrða hákarlinn ? Var það
ekki erfitt verk?
Það var nú ekki svo erfitt. En ég vildi geta þess hér að gamni að
þegar verið var að setja í hákarl þá sat rnaður með færið og við
fundum að hann kom að færinu og hann tók örlítið í oddbeituna,
því hann er afar tregur til að taka beitu meðan hann er svangur og
svona fyrst til að byrja með. Þegar við vorum komnir niður á 80
faðma dýpi þá þurfti ákaflega mikla nákvæmni til að vita hvenær
hann opnaði kjaftinn nægilega rnikið til að hægt væri að renna
sókninni með öllu saman niður í hann. Þetta urðum við að finna út
og þá höfðum við færið þannig að við renndum eins og einn faðm
út og tóknm svo rösklega í. Vanur maður hafði þetta alveg á
tilfínningunni og þá var hákarlinn fastur. En ef það kom fyrir að
hákarl var dreginn þannig að beitan á leggnum sást út um kjaft-
vikið eða kjaftinn á honum, þá var það kallað að hann kæmi
reykjandi og það þótti mikið hnjóðsyrði fyrir vaðamanninn.
Þá hefur ekki gengið nógu langt niður . . .
Þá hafði hann ekki verið nógu nákvæmur að finna þetta á
segjum áttatíu faðma dýpi hvort hákarlinn hafði munninn nógu
mikið opinn eða ekki. Það sýnir að það þurfti mikla leikni við
þetta.
Eitthvað fleira þurftuð þið að hafa handa á milli.
Já, svo þegar hákarlinn kom að borði voru teknir tveir stórir
járnkrókar sem kallaðir vorn ífœrur. I þeim var svo sem faðms-
langur kaðall sem kallaður var ifæruband. Þegar hákarlinn kom að
borði voru ífærurnar færðar í hann og venjulega var fært í augun,
hákarlinum eða hausnum kippt upp á borðstokkinn og þá var
maður tilbúinn með svokallaðan hnall til að rota hákarlinn.
Hvað voruð þið margir um borð?
Við vorurn venjulega fjórir. Eitt högg á réttan stað nægði til að
rota hann. Hnallurinn var úr tré með dálitlum hnúð á endanum,
rúmlega metri á lengd. Þegar það var búið var hákarlinum snúið á
bakið og kviðurinn látinn snúa upp. Þá var tekið áhald sem hét
kría. Það var líka skaft um 120 sentimetra langt með kríu í endan-
um. Sóknartaumurinn var látinn í kríuna neðst og henni rennt
niður eftir niður íbuginn á króknum og króknum ýtt aðeins neða'
59