Strandapósturinn - 01.06.1992, Blaðsíða 78

sleðanum eftir bestu föngum og ferð hafin. Var sleðafæri sæmi-
legt og sumstaðar harðfenni, snjór víðast hvar á vegi en auðir
blettir á milli, sérstaklega þegar kom út fyrir Reykjanes og hálsana
upp af Gjögri, þar sem skafið hafði af. Man ég hvað ískrið í
sleðameiðunum fór í taugarnar á mér þegar sleðinn var að
skrönglast eftir malbornum veginum, og mér var hugsað til þess
hvað þetta væri ónotalegt fyrir sjúklinginn, en ekki kvartaði hún.
Hefur kannski verið það deyfð af veikinni og fundið minna fyrir
hnjaskinu af þeirn sökurn. Að öðru leyti gekk ferðin áfallalaust.
Þennan morgun var veðri svo háttað að á var norðaustanátt,
strekkings vindur (trúlega 6—7 vindstig) og frost líklega 6—8°.
Eljagangur var á sem ágerðist þegar leið á morguninn og um það
bil sem við komum á leiðarenda gekk dimmt él yfir svo okkur
fannst tvísýnt að flugvélin gæti lent. Var sú hugsun kvíðvænleg að
þurfa kannski að snúa til sama lands ef sú yrði raunin á. Þeim
kvíða var þó brátt eytt, því eftir næsta él birtist flugvélin og lenti
heilu og höldnu á vellinum. Hafði Björn flogið út á flóann og fylgt
éljaskilunum eftir. Greiðlega gekk að koma sjúklingnum fyrir í
sjúkrarúmi í flugvélinni og hóf hún sig á loft móti vindi og klifraði
upp utan Reykjaneshyrnu. Vorum við von bráðar baðaðir sól ofan
éljaklakkanna. Var nú flogið áleiðis suður í glampandi sólskini en
millilent á Reykhólum og þar tekinn annar sjúklingur sem þurfti
að komast til Reykjavíkur. Þegar þangað kom var Petu ekið í
sjúkrabíl á Landsspítalann og framkvæmdur botnlangaupp-
skurður síðar um daginn. Reyndist botnlanginn sprunginn og má
því segja að Björn Pálsson hafi þarna bætt við á afrekalista sinn
björgun á einu mannslífi til viðbótar á sínum sérlega velheppnaða
ferli sem björgunarflugmaður, því veður fór versnandi þegar
eftir burtför okkar frá Gjögri og hélst þannig næstu daga að
tæpast hefði verið hægt að lenda þar.
Þessari frásögn er í raun lokið. En framhaldið var á þann veg að
uppskuðurinn gekk að óskum, en þar sem skurðurinn gréri seint
vegna ígerða varð Peta að liggja á sjúkrahúsinu í hálfan mánuð og
dveljast nokkuð lengur þar syðra undir umsjón lækna. Sjálfur
beið ég í Reykjavík þangað til hún kom af sjúkrahúsinu og fékk
vinnu í nokkra daga í fiski hjá Isbirninum hf. Ulfar og konan sáu
76