Strandapósturinn - 01.06.1992, Síða 95

Haraldur Stígsso?ifrá Horni:
Þursabit
Vorið 1939 var fremur gott og veturinn snjóléttur, suðvestan átt
ríkjandi framanaf en hæglætisveður af austri og norðaustri er á
leið.
Um páskana brá ég mér austur í Reykjarfjörð á Norðurströnd-
um. Þangað var að vísu tveggja daga gangur, en maður vílaði það
nú ekki fyrir sér í þá daga, þekktum ekki aðrar samgönguleiðir,
eða auðveldari aðferðir til að komast á milli bæja um þetta leyti
árs. I Reykjarfirði var komin sundlaug allmyndarleg sem heima-
menn áttu mestan þátt í að byggð var þar á staðnum. Þarna var
jarðhiti og er í nokkrum rnæli og nýttu þeir hann til þess að hita
upp laugina. Urn árabil voru svo haldin þarna sundnámskeið og
kom fólk víðs vegar að til þess að læra þá gagnlegu íþrótt. En ekki
var ég nú á þeim buxunum í þetta skipti, heldur fór ég þessa ferð
eingöngu til að lyfta mér upp yfir páskahelgina. Elstu synir Jakobs
bónda voru að vísu eitthvað yngri en ég en ekki svo miklu yngri að
það kæmi í veg fyrir að við gæturn átt samleið í leik eða starfi á
þessum árum. Auk þess að vera áhugamenn rniklir varðandi
sundíþróttina voru þeir báðir hin mestu prúðmenni og þrátt fyrir
alla mína agnúa naut ég mín prýðilega í návist þeirra. Eg undi mér
því vel þarna þessa daga og með því að veðurfarið var allgott
93