Strandapósturinn - 01.06.1992, Blaðsíða 98

farin sem hér um ræðir. Það var ekki fyrr en löngu síðar að ég
rakst á nánari fregnir af slysi þessu í bókinni Skútuöldin eftir Gils
Guðmundsson og læt ég einskonar úrdrátt úr þeirri frásögn fylgja
hér með: Eins og fyrr segir hét skip þetta Draupnir, var 20
rúmlestir að stærð og aðeins tveggja ára gamalt. Stýrið var þó úr
eldra skipi og að sögn komið til ára sinna. Skipstjórinn var ungur
og efnilegur maður, frá Pétursborg í Kræklingahlíð og með hon-
um þrír yngri bræður hans. Móðir þeirra var ekkja sem hafði áður
misst mann sinn, tvo bræður og tvo móðurbræður í sjóinn, og
missti nú aleigu sína, synina í einu og sama sjóslysinu. Stundum
reiða örlaganornirnar hátt til höggs og fylgja því eftir af full-
komnu miskunnarleysi. Með Draupni fórust alls átta manns, og í
þessu sama áhlaupi, fyrsta maí 1897, hurfu auk Draupnis, fjögur
önnur þilskip frá Norðurlandi. Alls fórust því í þessu voðaveðri 53
menn. Strax og upp stytti og veður lægði var farið að svipast um
eftir skipunum sem ókomin voru að landi og fannst Draupnir þá
illa brotinn við ströndina þarna í víkinni. Tvö lík fundust í flakinu
annað í hásetaklefa en hitt rígbundið við framsigluna. En til
hvers? Úr því fær víst enginn skorið, þó geta rnegi sér þess til, að
Reykjarfjörður í Grunnavíkurhreppi. Ljósm. Haukur Jóhannesson.
96