Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1985, Page 197
Arngrims Gudmundar saga, Marfu saga und Gregors
Moralia in lob
Von Wilhelm Heizmann
In der von Arngrimr, Abt von Fingeyrar (t 1361 oder 1362) verfass-
ten Saga iiber Bischof Gudmundr finden sich mehrere Ereignisse aus
dem Leben des Heiligen Dunstan, Erzbischof in Canterbury (Biskupa
sogur II, 1878, 38-39 u. 58-59). Unter anderem wird darin die Ge-
schichte von der Bestrafung einiger Falschmiinzer berichtet (Bps. II,
58,8-31). Der Inhalt ist kurz folgender: Vor Pfingsten werden einige
Falschmiinzer gefasst und in den Kerker geworfen. Am nåchsten Mor-
gen wendet sich der Erzbischof zu Beginn der Messe ans Volk und
erkundigt sich, ob die Fålscher schon der gerechten Strafe (Abhacken
beider Hånde) iiberantwortet worden wåren. Als man ihm berichtet,
dass dies auf Grund des Festtages noch nicht geschehen sei, antwortet
er, er werde mit den Messfeierlichkeiten solange nicht fortfahren, bis
die Strafe vollzogen sei. Man eilt, um dies auszufiihren. Der Bischof
wendet sich darauf dem Altar zu und weint, von Mitleid ergriffen,
iiber seine Briider. Sobald er die Nachricht vom Vollzug der Strafe
erhalten hat, wåscht er sich das tråneniiberstromte Gesicht und bittet
Gott, das Opfer aus seinen Hånden anzunehmen. Wåhrend der Messe
schwebt der Heilige Geist in Gestalt einer feurigen Zunge fur alle
sichtbar iiber ihm.
Zwischen dieser und einer weiteren Geschichte iiber Dunstan findet
sich folgender Satz:
betta dæmi synir, hversu vondr ok himnamjol, vin ok oleum, å samt at vera i
formannsins brjosti, ok hversu almåttkum gu9i er pat sambland elsku-
ligt (Bps. II, 58,31-34).
Christine Feils Bemerkung “a slightly disconcerting remark about