Úrval - 01.04.1948, Side 29

ROTTAN
27
ekki talaði um rottuna, en
augnaráð hans reikaði yfir þil-
farið á annan hátt en fyrr.
Yfir hafinu hvelfdist heiður
vetrarhiminn. Það voru meira
en þúsund mílur til næsta lands,
og þarna var Fulton, eins og
lítill heimur í óendanlegri víð-
áttunni. Síðustu hræðurnar í
veröldinni voru í æðisgengnum
eltingarleik við rottu. Þeir voru
komnir á þá skoðun, að þessi
rotta væri alveg einstætt fyrir-
brigði í náttúrusögunni. Hún
gat bæði talað og hlegið, hún
gat lesið hugsarxir manna og
skildi eftir sig hnöttótt spörð
með rauðum dílum. Bjarni full-
yrti, að þetta væri karlrotta,
en það gramdist matsveininum,
sem sagði, að það væri kven-
rotta, að því komin að gjóta,
það gæti hver blábjáni séð.
Hvernig væri hægt að skýra
rauðu dílana með öðru?
Bjarni varð hvumsa, en
spurði þó matsveininn, hvort
hann hefði aldrei heyrt getið
um magasár. Bíddu bara, kvik-
indið verður sjálfdautt! Eða
kannske stöfuðu dílarnir af því,
að þetta var pestarrotta. Við
hvern f jandann áttu með því, að
það verði endilega að vera rauð-
ir dílar á kvenspörðum?
Finninn svaraði ekki, en glott
hans gaf til kynna, að hann
þættist vera fróðari en Bjarni.
Stýrimaðurinn setti viskí-
blöndu í skál á þilfarið. Hann
ætlaði að hella rottuna fulla. En
kvikindið hló bara að skálinni,
og þegar skipstjórinn kom með
skammbyssuna, var rottan á
bak og burt. Stýrimaðurinn lá í
leyni í hálfan dag, en hún snerti
ekki drykkinn; hún skimaði í
kringum sig með svörtum kýr-
augum og var horfin, ef einhver
nálgaðist. Hún hafði fyrir löngu
gert þá uppgötvun, að hún var
óhult undir búrgólfinu, og þar
var hún oft. En hún átti líka
aðra örugga felustaði. Nákvæm
leit var gerð í öllu skipinu, en
það var ómögulega að hafa upp
á henni.
Þegar stýrimaðurinn kom
upp á þilfar eftir hádegið, varð
honum litið á skálina. Húrra,
hún hefur drukkið! hrópaði
hann hrifinn. En hvergi sást
drukkin rotta og stýrimaður-
inn fór að efast. Hann læddist
að Gullhestinum, sem stóð við
stýrið, en karlinn gerði ekki
annað en að geispa og glápa
á seglið. Stýrimaðurinn heyrði
að einhver hló á skutþiljum, og
hann fór gramur niður með
4*