Úrval - 01.04.1948, Qupperneq 46

44
ÚRVAL
ar eru ekki þægileg er sú, að
það var allt annað sjónarmið,
sem réði sniði þeirra. En hvaða
sjónarmið réði því þá? Enginn
dirfist að halda því fram, að
nútímakarlmannsföt leggi á-
herzlu á hina karlmannlegu eig-
inleika í fari mannsins. Föt
kvenna eru sniðin með það fyr-
ir augum, að vekja athygli á
hinu kvenlega í vexti konunnar.
Þrátt fyrir hinar miklu félags-
legu breytingar, sem orðið hafa
á undanfömum áratugum, eru
það fyrst og fremst hugmynd-
ir manna um virðuleik, sem ráða
sniði á fötum karlmannanna.
Með því að föt kvenfólksins
eru í samræmi við óskir karl-
mannanna, og öfugt, sést af
þessu, að virðuleiki er það, sem
konur meta mest í fari karl-
manna. Þannig er það líka.
Sterkasta eðlishvöt þeirra er —
og á að vera — að tryggja ör-
yggi afkvæmisins; og það er enn
gert bezt með því að giftast
manni í „virðulegri stöðu“. Föt
karlmannanna fylgja því, sem
ég hef á öðrum stað kallað hús-
bóndalögmálið, og það er megin-
ástæðan til þess, að þau hafa
tilhneigingu til að stirðna í form-
um, steingervast. Föt kvenna
fylgja ginningarlögmálinu, og
þess vegna em þau lifandi eins
og blóm.
Umbótasinnaðir skraddarar
standast ekki reiðari, en
þegar þeir heyra haldið fram,
að karlmannafötin séu stirðn-
uð í dauðum formum. Þeir
benda með faglegu stolti á
endurbætur á sniði, sem ný-
lega hafi komið fram, svo og
meiri dirfsku í litavali. En þeg-
ar eg segi, að föt karlmanna
séu stirðnuð í dauðum formum,
felst ekki í því nein lítilsvirðing
á hugkvæmni skraddaranna. Ég
er að ræða um grundvallarreglu,
sem er í fullu gildi enn í dag.
Sportföt í sterkum og Ijósum
litum eru alls engin nýjung.
Þvert á móti, köflótt og marg-
lit sportföt vom mjög í tízku
á níunda tug síðustu aldar. Einni
kynslóð þar áður gengu menn
í buxum, sem vom stórköflótt-
ar að neðan og smáköflóttar að
ofan, eða öfugt. En það vom
einmitt þessi föt, sem stirðnuðu
í þeim formum, sem við notum
nú: hinir misstóru tiglar urðu
að beinum, samsíða röndum,
jafnóbifanlegum og járnbraut-
arteinar. Og því formfastari sem
buxurnar urðu, því þrengri og
dekkri varð jakkinn. Og þetta
skeður svo reglulega, að það