Úrval - 01.04.1948, Qupperneq 56

Dcemisagan um tölurnar.
Úr „The New Statesman and Nation“,
eftir Erich Kastner.
‘C'INU sinni endur fyrir löngu
var maður, sem gert hafði
mikið illt af sér. Hann hafði ráð-
izt á fólk, barið það og rænt það
fjármunum. En að lokum var
hann ofurliði borinn af þeim,
sem orðið höfðu fyrir barðinu
á honum, og gáfu þeir honum
greinilega til kynna, að þeir
hefðu rétt og vald til að láta
hann gjalda fyrir misgjörðir
sínar. En með því að hann var
nú orðinn fátækur og aumur,
hugkvæmdist honum ekkert,
sem hann gæti goldið þeim, og
þeir horfðu á hann og vissu ekki,
hvað þeir áttu að taka.
Þeir settust á ráðstefnu og
komu með ýmsar tillögur, en
komust ekki að neinni niður-
stöðu, fyrr en einn þeirra sagði:
„Við tökum af honum fötin.
Þau eru að vísu götótt og bætt,
en einhver okkar gæti kannski
notað þau við vinnu. Eða ann-
ar ykkar gæti fengið jakkann,
hinn vestið, en ég tæki buxurn-
ar.“
„Nei,“ sagði annar, „við verð-
um að lofa honum að halda föt-
unum. Það eru einu fötin, sem
hann á. Það væri bæði heimsku-
legt og ókristilegt að taka þau
af honum, auk þess yrði það
ófögur sjón að sjá hann á skyrt-
unni einni saman. Og ef hann
eignast einhvern tíma peninga,
gætum við kannski selt honum
hálsbindi eða stráhatt eða staf
— en þó því aðeins, að hann eigi
föt, fatalaus hefði hann ekkert
við slíkt að gera.“
Þeir hugsuðu málið enn um
stund, þangað til einn þeirra
sagði: „Mér kemur ráð í hug:
Við tökum tölurnar af honum.
Tölur geta komið í góðar þarf-
ir, og við getum auðveldlega
skipt þeim á milli okkar.“
Þetta fannst hinum þjóðráð.
Þeir fóru til mannsins og sögðu:
„Þú mátt halda fötunum. Við
viljum aðeins tölurnar. Hérna
eru skæri; klipptu tölurnar af;
þú getur vel bjargast án þeirra.“
Veslings maðurinn féll á kné