Úrval - 01.04.1948, Síða 95

ANNA OG SlAMSKONUNGUR
93
anna í kvennabúrinu. Hún bjó
með þeim eins og þær væru
úætur hennar, þekkti leyndar-
mál þeirra, hughreysti þær í
sorgum þeirra og talaði máli
þeirra við Kralahome.
Loks var það ákveðið, að
John Bush, hafnarstjórinn,
leiddi Önnu fyrir konung.
Konungshöllin var handan við
fljótið, andspænis höll Krala-
homes. Á fljótinu var krökt af
hátum eins og venjulega og hóp-
Ur presta var að baða sig í því.
Yndislegar stúlkur með vatns-
ker eða ávaxtakörfur á höfðinu,
Voru á ferli á fljótsbakkanum,
og sveittir þrælar báru gullbúna
aðalsmenn í burðarstólum. I
fjarska sá Anna hóp hermanna
vopnaða spjótum og glampaði
á spjótsoddana í sólskininu.
Þegar þau Anna komu yfir
fljótið, gengu þau fyrst eftir
landgöngum, en síðan niður
þröngt stræti, sem var umlukt
háum múrvegg. Bush benti
Önnu á Wat Bo musterið, þar
sem hið fræga, liggjandi
Súddalíkneski var, og einnig á
Wat Phra Kaeo musterið,
skrautlegasta musterið í Síam
og einkahof konungs.
Þegar þau komu inn í mót-
tökusal konungshallarinnar,
varpaði síðdegissólin geislum
sínum á hóp aðalsmanna, sem
búnir voru marglitum silki-
skikkjum, gullsaumuðum. Allir
krupu þeir niður og lutu höfði.
Innst í salnum var gullhásæti.
I því sat konungurinn. Hann
var meðalmaður á hæð og mjög
holdgrannur, klæddur gullbú-
inni skikkju. Hann sat með
krosslagða fætur og grafkyrr;
það var eins og hann væri líkn-
eski úr gulli.
Konungurinn kom strax auga
á þau. Hann stökk á fætur og
hraðaði sér fram salinn. Á fót-
um hafði hann gyllta ilskó,
skreytta gimsteinum, sem glitr-
uðu í sólargeislunum, þegar
hann hreyfði sig.
Þegar konungurinn nálgaðist,
féll John Bush á kné og kynnti
Önnu. „Yðar hátign, þetta er
nýja, enska kennslukonan, frú
Anna Harriette Leonowens og
sonur hennar, Louis.“
Anna hneigði sig djúpt og
stóð með bogin hné eins og
henni hafði verið sagt að gera,
enda þótt þessi líkamsstelling
væri henni erfið.
Allt í einu rétti konungurinn
fram höndina, benti á hana og
spurði: „Hve gömul eru þér?“